Verbouwen

Verbouwen is echt zo leuk niet als je zou denken.
Natuurlijk is er altijd eerst troep voor nodig, wil je het netjes hebben.
Dat er zoveel bij komt kijken heb je in eerste instantie niet in de gaten.

Eerst natuurlijk de muren van het behang ontdoen, en kijk daar hebben we het eerste probleem: er zitten drie lagen over elkaar (hoeveel lagen kun je plakken zeg?)
Dan het tweede probleem: het stucwerk laat los en zo is er dus geen beginnen aan met rollen met latex.
Dat is een duur grapje! 
Vervolgens sloop je een tussenmuur en blijkt er meer afval te zijn dan je dacht, dus dat word 3 x rijden met een aanhanger vol vuil.

Achteraf gezien moet je ook met eigen auto (een volle laadruimte) 2 x naar de vuilstort rijden.
Afgezien daarvan heb je in je huis de spullen al 4 x in je handen gehad, en nu lijkt het op de winkel van Malle Pietje.
Ik heb me voorgenomen om voordat ik alles weer op zijn plaats ga zetten eens goed na te denken of het in de opslag kan of weggedaan kan worden.
Er is te veel in huis wat we niet nodig hebben.

Wat dacht je van 3 strijktafels en 3 strijkijzers?
Of 3 magnetrons en 6 koffiezetapparaten?
En dan alles bijna dubbel voor wat betreft bestek, kopjes en borden.
Het beste in de kast en de rest weg.

Aangezien er een grote verzameling dvd's is en video banden van allerlei genres is het moeilijk kiezen wat er in de kast op de plank moet staan en wat in de opslag kan.

Op dit moment nog geen zicht op uitzoeken maar op reorganiseren.
Wat komt waar te staan.
Gordijnen ophangen en vloer erin.
Het preciesie werk komt later wel.

De klusjesman werkt alles systematisch af en is een man met gouden handen.
Heeft inzicht en denkt met me mee of iets goedkoper kan en waar ik het beste mee geholpen ben.
Lange termijn denken en plannen daar heb ik wat aan, en valt helemaal in mijn straatje.
Ik heb zelfs verstand van heel veel andere zaken gekregen.
En niet alleen van verbouwen maar ook van inzicht in de financiele kant.

Een tweede rekening is geopend en ook hypotheken draai ik mijn hand niet voor om.
Lange termijn planning, ook voor kosten besparende projekten zoals ruimtes isoleren en woning verbetering.
Tjonge allemaal verborgen talenten die nu zijn nut kunnen doen.
Ik wist dat ik creatief was, maar ik verbaas mezelf.
Wel leuk dat ik deze talenten aanboor, want daar kan ik me voordeel mee doen.

De administratie is een kolfje naar mijn hand.
En dan moet ik toch eigenlijk hard lachen, omdat er bij het laatste bedrijf waar ik gewerkt heb gezegd is dat ik niet adhoc reageer.
Ik zal het nooit vergeten.
Als zij zelf ooit eens in zo'n situatie staan, zal ik heel hard roepen dat ze zich niet zo moeten aanstellen.
Want of het nu meneer Janssen is of meneer Pietersen, ik lach erom wat ze mij toen gezegd hebben: "Ik heb geen zin in gedoe".
Ze mogen van mij dit "gedoe" krijgen.
Gratis en voor niks!
Niksnutten zijn het...geen woord meer over vuil maken....verloren energie.

Terug naar nu en deze wereld:
Want hoe bizar is het toch dat wij zo in dit gammele schuitje zitten in stormachtig weer...
Er zijn mensen om ons heen die (hoe verzin je het) het nog slechter hebben.
De waarheid!
Mensen waarvan je houd die erg ziek zijn en operaties moeten ondergaan en mensen die weten dat ze doodgaan, niet lang meer te leven hebben.
Menselieve, wat zijn wij dan rijk!
Ik wil altijd alert zijn voor de dingen om me heen, maar heb ook geleerd dat je niet de hele wereld op je schouders kunt dragen.

En af en toe moet ik dus even 'lucht' hebben.
Een weekend er tussen uit.
En mijn week vakantie staat nu toch eindelijk eens vast.
Ik heb er nu al zin in.

Eerst de verbouwing maar eens achter de rug hebben.
Het heeft me al duizenden euro's gekost.
Maar ik heb het er voor over om het mijn vriend naar de zin te maken.
Die broekriem van mij kan echt niet strakker aangetrokken worden.
En ik weet heus wel dat er straks betere tijden aankomen.
Zeker weten.
Maar de wereld om me heen mag ook niet vergeten worden!
Voor iedereen is er wel een glimlach kado te geven, het kost niets maar geeft zoveel plezier.
Binnenkort is er groot feest met hapjes en drankjes om de thuiskomst te vieren.
Want wat heb ik dat gemist na 9 1/2 maand onzekerheid en revalidatie.
Eindelijk thuis....

Heerlijk Relaxed Weekend !!

Ik heb een mega relaxed weekend achter de rug!
Zo'n weekend daar was ik even aan toe, met zon en zee en heerlijk uitgeslapen en leuke dingen gedaan..

Sinds 9 maanden was dit even een weekend voor mij.
Dankzij mijn vriendin uit Julianadorp waar ik even op adem kon komen.
Ik heb gelachen en gehuild, maar vooral mijn rust gehad en zeer zeker naar mijn zin gehad.
Het was Historisch weekend in Den Helder en Jazz weekend, dus we hebben leuke bandjes bezocht en markten afgelopen en lekker gegeten.
Natuurlijk mega veel foto's gemaakt.

Doe eens een test!

....en je ontdekt heel veel over jezelf!
Zoals ik ook een test deed (waarvan overigens ik zelf de uitslag al wist)
Zo'n test word bedacht in Amerika (wat wordt er daar niet bedacht?)
Ik blijk volgens de test die de titel heeft:
"Bent u overbelast?" met vlag en wimpel geslaagd te zijn en heb alle 13 vragen met "JA" kunnen beantwoorden.
Conclusie: zwaar overbelast!!

Logisch zou je denken en natuurlijk moet je er dan even tussen uit, dus vakantie geprobeerd te boeken voor een week ergens ver weg, alles was te duur of vol.
Dan maar op=op vakantie?
Niets te vinden!
Maar ik heb mijn rust NU nodig...en dat ga ik doen door een weekend naar mijn vriendin te gaan.
Lekker uitwaaien, hondje uitlaten en poezen knuffelen.
Heerlijk koken en bijkletsen....gezellie!

Ik moet gewoon even uitblazen en dat zal niet altijd in goede aarde vallen bij mijn vriendje.

Geef me de ruimte!

Alles knijpt me momenteel de keel dicht:
De troep in huis, en wat er nog komen gaat aan troep.
Gisteren de zoveelste eczeem soort ontdekt bij mijn vriend: voetschimmel.
En niet zo'n beetje ook.
Nu dit weer!
Mijn vriend word er gek van: is het niet zijn arm die eczeem heeft of een andere enge uitslag elders op zijn lichaam, dan is het nu weer iets nieuws.
Tjonge het houdt niet op zeg.

Als ik maar een beetje ruimte krijg.
Nu moet ik weer op een holletje naar de apotheek voor iets tegen die voetschimmel.
Als je al zo veel pillen moet slikken kunnen er ook wel een paar tubetjes creme tegen aan; ach wat maakt het uit?
Dat gesprek bij de Raad van Bestuur was een pittige hoor!
Ze hebben even een lijst gekregen met allerhande zaken die niet goed zijn.

Deze voetschimmel zit er niet zo maar een dagje of 2!
Dit is van langere tijd.
En al die andere zaken die fout zijn gegaan.

En over ruimte gesproken: Ik zou zo graag eens even een weekje voor mezelf weg willen.
Lekker naar de zon of zomaar een zee en strandvakantie....De Malediven. Heerlijk!!
Een hotel op Ibiza kan ik ook waarderen.
Even geen mantelzorger zijn, even geen zorg verlenen, uit kunnen slapen en even niet op 1 oortje hoeven liggen slapen.
Even niet wakker worden van elk geluidje of gegrom.
Mag ik dat vragen?
Is dat gek? Is het mogelijk?
Maar wie gaat er voor mijn vriend zorgen als ik er niet ben?
Het zou zo fijn zijn dat ik 2 x per jaar 1 weekje voor mezelf kon hebben.
Gewoon even helemaal niets....gewoon 2 weekjes vrijaf, ik ben er zo aan toe!
Helemaal in mijn uppie op vakantie.

Een jaar lang heb ik geen vakantie gehad, dus het zou zo welkom zijn en ik kan dan de batterij weer opladen voor het thuisfront.....
Ook voor mijn vriend zou het een goede oplossing zijn dat hij eens een paar dagen weg kon, met een georganiseerde reis met mensen die er voor opgeleid zijn en verpleegkundigen en gediplomeerde mensen.
Even helemaal weg van thuis en het zou een goede eye-opener zijn voor hem.
Om eens te kijken wat er allemaal mogelijk is.
Dat zou mooi zijn: ik op vakantie maar hij ook.
Samen kunnen we makkelijk eens een paar dagen weg en een leuke dagbesteding zoeken.
Het is even wennen, maar ik denk dat dat wel mogelijk is.
Daar zijn stichtingen voor zoals stichting :"Handen in huis".
Dat is een veilig gevoel en toch pak ik dan mijn rust.

Even de ruimte krijgen...

Er was eens......

Zo begint toch ieder Sprookje??

Zo ook voor mij.

"......r was eens....." een klein meisje met blonde krullen en blauwe ogen, net als het in sprookjes betaamd, dat hoopte dat ze heel erg gelukkig zou worden. En aan die droom hield ze ook jaren vast. Sterker nog, dat doet ze nog steeds.

Een onbezorgde jeugd veranderde in onstuimige tienerjaren en vervolgens een rumoerig leventje met kinderen en relaties.
En als dan uiteindelijk het besef komt dat er nu maar eens een stabielere relatie moet komen en dat ze voor zichzelf moet gaan kiezen, is er een grotere macht dan zij zelf.....
Van bovenaf wordt haar leven gestuurd en dat dat nu net niet even leuk zou worden had ze zelf nooit kunnen weten....


Agnes genoot van haar jeugd en ze heeft vele dingen geleerd in het goede en het kwade van het leven. Ze heeft onderscheid leren maken tussen de goedwillende en kwaadwillende mensen op deze aarde.
Vol vertrouwen heeft ze zich overgegeven aan de nieuwe dingen die zich aandiende. Maar helaas is voor haar het vertrouwen (al weer voor zo vele keren) geschaad.

Jaren later en weer vele lessen van het leven verder... kondigd zich een nieuwe fase aan, juist op het moment dat ze het vertrouwen in de mensheid net aan de wilgen wilde gaan hangen.

Een nieuwe vriend en de vele vrienden erom heen maken de visie op het leven toch weer wat kleurrijker.

Een nieuwe fase...
nieuwe dingen...
en een geheel ander leven...
Leven in het kasteel van haar dromen!

Juist op het moment van het ultieme geluk gaat de bijl erin:
een prille relatie wordt wreed verstoord door een vreselijk noodlot.
Dat zijn toch ook de dingen die in de sprookjes voorkomen nietwaar?
Maar helaas is dit geen sprookje, maar de keiharde werkelijkheid.
Alsof er een boze fee een vreselijke vloek heeft uitgesproken.
Ik heb nooit begrepen waarom ik dit lot moest dragen, en waartoe dit leidt.
Wel weet ik dat dit ons misschien wat dichterbij elkaar zal brengen en dat zal waarschijnlijk het antwoord zijn wat ik nu heb; hoewel ik er van overtuigd ben dat er meer antwoorden zullen volgen op mijn vraag.
En die antwoorden ga ik zeker ontdekken!

Ondanks een strijd die we leveren tegen een maatschappij die ziekelijk nieuwsgierig is en naarmate de tijd verstrijkt wij alleen maar een last aan het been zijn, wisten we dat dit er aan zat te komen.
Uiteindelijk moeten we het alleen doen.
Ik voel me net een ridder in het harnas dat ten strijde trekt, en laat ik dat nu toch heerlijk vinden!
De Jeanne d'Arc van deze tijd...

Dat is ook zo. En daar wil ik niemand mee afstoten; ik ben er juist dankbaar voor, voor al die mooie momenten die we met vrienden doorbrachten en het maakte ons sterk en zien de positieve dingen van het leven weer helemaal opbloeien.

Zoveel hulp en aandacht hebben we gekregen om er weer tegenaan te kunnen. Wij zijn blij met de mensen om ons heen die met ons mee denken.
Veel liefde uit onverwachte hoek. Zo super allemaal!

Al maanden strijden tegen ziekte en beterschap, revalideren en dodelijk vermoeid zijn, lachen met de tegenslag-tranen nog in mijn ogen. De uren slaap tekort die ik grotendeels overdag moest inhalen.
De verslagen naar onze vrienden toe die ik schreef en de nachtelijke mailtjes beantwoordde.

Instanties gebeld, gemaild en geschreven. Gesprekken die ik heb moeten voeren met artsen en therapeutische behandelaars. Mijn baan kwijt geraakt, de scans die ik kreeg, de pech die we hadden met de cv ketel en leidingen.
Een auto die kapot ging, een overplaatsing naar een verpleeghuis wat niet liep, de voorzieningen die niet echt gesmeerd liepen. De wintermaanden die zo slecht waren dat ik mijn vriend niet kon bezoeken,...allemaal dingen die ver boven mijn pet gingen.
Dan ben je blij met een automatische piloot die het van je over neemt.

Aan de andere kant ben ik zo blij met de kleinste dingen die er maar in het leven te ontdekken en te beleven zijn.
Zoals je zelf iemand blij kunt maken met een aardigheidje of een compliment of een uitje met de auto en een museum bezoeken, dat ik uitgenodigd word voor een lunch of een sauna. De kaartjes en mailtjes die ik heb mogen ontvangen en natuurlijk niet te vergeten de hulp van alle lieve vrienden om ons heen. Het bloemetje dat ik heb mogen uitdelen aan verschillende mensen.

Zelfs mijn vriend die zo sterk is dat hij de humor te voorschijn haalt en daar iedereen mee aan het lachen maakt; dat maakt het allemaal wel wat draaglijker.

Nu wordt het toch eens tijd dat er een beetje licht aan het einde van de tunnel komt en dat we weer samen zijn na een onzekere periode en van maanden uit elkaar geweest te zijn.
We moeten weer helemaal aan elkaar gaan wennen en dat zal best eens gaan botsen.
Leven met iemand met een handicap is samen weer de mogelijkheden bekijken hoe het weer wat gemakkelijker kan.

Er heeft ooit eens iemand tegen me gezegd: "Je bent zo sterk, omdat je de dingen aan moet kunnen die je moet dragen".

Het is een gegeven feit dat het niet makkelijk is, en dat er van bovenaf word meegekeken.
Het zal allemaal een reden hebben.

Er werd gezegd door een klein Philipijns mannetje waar ik 2x op bezoek ben geweest, dat ik niet de schuld op mijn schouders moet dragen: "Enjoy the happiness in your life. Do not feel quilty. Do not take the world on your shoulders. It's not your fault". Deze wijze woorden en enige aanrakingen aan mijn ruggegraat en knokkels van mijn handen gaven een rustgevend gevoel. Het was het waard om daar 600 km. voor te rijden.
Ik ben er allang niet meer boos over en ik maak er van wat ik er van maken kan.
Want zoals ik ooit eerder heb gezegd:

"Het leven is te mooi om er niets mee te doen!"

Over een paar weken kunnen wij elkaar weer omhelzen en samen zijn elke dag, en dat na bijna een jaar van elkaar gescheiden te zijn geweest. Mijn Prins op zijn stalen ros kom ik ophalen om samen ons kasteel te gaan bewonen.Er komt een uitnodiging voor een groot feest op het kasteel van de koning en zijn koningin en iedereen is welkom om te komen feesten en eten.

Met eten, drinken, muziek, dansen en gelag. Muziek zal klinken en de zon zal schijnen...

"....En ze leefden nog lang en gelukkig...."

                                       EINDE

De Goden zijn ons goed gezind

En dat mag ook wel eens tijd worden hoor. Eindelijk na weken (maanden) is het hoge woord eruit:
De lift gaat er komen!
Nu nog de definitieve oplossing: Binnen of Buiten bocht.
En dan een week of 4 werken aan een aangepast systeem en dan plaatsen!

De badkamer word dan ook direct aangepakt en dan kunnen we eindelijk voor altijd bij elkaar zijn!

Ik ben direct de hulptroepen gaan inschakelen en er word als een speer gewerkt.
De tussen wand eruit van de slaapkamers boven en een behangetje erop; De dakgoot laten maken en de schoorsteen laten vegen; een likje verf en een  laminaat-vloertje erin.

Over 6 weken moet het klaar zijn.

Ik bid tot de Godin Hera, echtgenote van oppergod Zeus, zij is de koningin van de goden en zij staat voor gezin en huwelijk.

Ook bid ik tot de God Dyonisos, de god die staat voor het zoenoffer en voor feesten, plezier, dansen, leven, onsterfelijkheid, groei en bloei en wijn.

En als laatste op rij Godin van de overwinning, Nike, zij heeft me kracht gegeven.

 

Het Zee-Aquarium in Bergen aan Zee

Dat was even een cadeautje dat mooie weer!
Zoveel mensen op de been en de terrasjes heerlijk vol.
We zijn naar Bergen aan Zee geweest naar het Zee-aquarium.
Geweldig!
Wel rolstoel toegankelijk maar hoe kom ik in godsnaam van die parkeerplaats af met een rolstoel?
Dus de slagboom omhoog geduwd en konden er net onder door...
Even als een hekwerk waar je als voetganger wel door kan maar een kinderwagen en rolstoel: no-way!

Het was voor ons gewoon even lekker weg te kunnen; we hadden heerlijk eens geen afspraken.
Niemand die belde of langskwam.
Veel foto's gemaakt en daarna terrasje gepakt.
Heerlijk koud flesje alcoholvrij bier!
Kijk dat moet kunnen toch?

Een heerlijke maaltijd daar sluiten we de dag mee af....

En dan weer terug naar .. ik kan het niet uit mijn strot krijgen..