Stempels en knuffels

Je zou toch denken : ha leuk even creatief bezig zijn.
Dat is ook zo...
Maar dan op een andere manier.

Ik kom bij de speelgoed winkel omdat ik zeker weet dat ze daar stempels hebben, en vraag waar ik die kan vinden.
"Is het voor een jongen of een meisje?", word er aan mij gevraagd.

"Voor een man", zeg ik, en vervolgens besef ik dat dit een antwoord was wat erg vreemd overkwam.

Kan me ook geen donder schelen, dacht ik. Als ik stempels moet kopen dan maakt het toch niet uit voor wie?

Het was niet naar mijn zin en veel te duur.

Ik loop naar een andere winkel waar ze ook knuffels verkopen (altijd handig voor een hand die er altijd verkrampt bij hangt), en ik koop daar mijn stempels en de knuffels.

Ik loop richting auto en er rolt een traan over mijn wang...

Verdomme!

Ik loop hier met knuffels en stempels voor een volwassen man die hulpbehoevend is.

Ik voel me verdrietig en ik huil totdat ik thuis ben....

Hij zal blij zijn met zijn knuffels en ik met hem.