Zo tegen het einde van het jaar ga ik altijd even de balans opmaken. Kijken hoe het staat met de doelen die ik me zelf heb gesteld. En ik moet zeggen dat ik daar, na wat aanpassingen (die ik regelmatig heb moeten bijstellen) en plan-schema's die gehanteerd werden, aardig in geslaagd ben en in de buurt ben gekomen.
Ik ben voorlopig nog niet aan het werk, want een mantelzorger heeft er een dagtaak aan om alles in goede banen te leiden.
Er zijn vast nog wel wat idealen blijven liggen, maar dat zit nog in de pen.
Natuurlijk na zo'n balans, moet er ook een begroting gemaakt worden voor het nieuwe jaar.
En die begroting staat in het teken van:
- verbouwen in en om het huis
- werken aan zelfontplooiing en ontwikkeling
- verwerken van het verleden
- maken van nieuwe contacten en het nemen van nieuwe beslissingen
- een 'tijdslijn-ommekeer' tegemoet gaan
(de kaartenbak moet opgeschoond worden)
Dat laatste onderdeel klinkt 'abacadabra',
maar voor mij geheel duidelijk. Er zal veel moeten veranderen i.v.m. de zelfontplooiing en ontwikkeling. Stilstaan is achteruitgaan oftewel als je niet meegaat met de dingen die om je heen gebeuren, kan het jezelf gaan opbreken.
Schepen achter je verbranden, het verleden achter je laten en alleen maar vooruit kijken.
Maar is dat eigenlijk wel zo?
Voor mij werkt het perfect! Niets is lastiger om vooruit te willen maar niet kunnen omdat het verleden aan je kleeft.
Ik heb me er van verschoond, door gewoon weg alles weg te gooien.
Alles! Brieven, foto's, mail, administratie en ook herinneringen.
Het was een juiste beslissing voor mij, omdat ik nu door kan met mijn leven.
De draad weer oppakken op het moment waar je maar wilt, en vanwaaruit bouwen naar dat ideaal dat je voor ogen hebt.
Weliswaar in een andere vorm, maar toch...
Grote veranderingen in je leven bieden de mogelijkheid om andere wegen in te slaan.
Verbazingwekkend dat het pad wat je bewandeld er dan ineens heel anders uit ziet als dat je voor ogen had.
Ik heb er wel weer zin in om het leven met andere ogen te bekijken.
Het is wikken en wegen met de balans van mijn leven, een beetje meer hier en een beetje minder daar.
Dit afgelopen jaar waar ik flink op de proef gesteld werd en het lot mij getart heeft, dat heeft me ook sterker en rijker gemaakt.
Vrienden verloren maar ook nieuwe vrienden ontmoet.
Er is nog zoveel te leren en ik merk dat er nog zoveel meer te behalen is, zolang ik er maar de ruimte voor creëer.
2012 word een beter jaar dan afgelopen jaar.
