Het leven is té mooi om er niets mee te doen !! Durf kwetsbaar te zijn en geef liefde om te delen met anderen. Het maakt het leven zachter.

maandag 21 februari 2011

Alles zal voortaan anders zijn

Sinds vandaag is er mij medegedeeld dat mijn lief word overgeplaatst naar de ontslag afdeling van Heliomare, en dat houdt in dat hij word klaargestoomd om naar huis te gaan.
Naar huis? En hoe gaat dat er dan uitzien?
Nu ik zonder werk zit is dat een heel ander verhaal. Houdt het hierbij op dan?
Hoe gaat de toekomst er uitzien bedacht ik me ineens.
Het zal nooit meer het zelfde zijn, alles zal er anders uitgaan zien.


Naar huis...
De dagindelingen zijn anders, het toekomstige werk wat ik eventueel ga doen, mijn hele relatie met mijn lief, de avonden met de meiden, de contacten die minder gaan worden, want dat is iets waar ik rekening mee moet gaan houden.
Het zit allemaal in mijn hoofd, zo zal het gaan.
Niets is meer het zelfde. Het word een zware taak, een hele zware taak.
Ik hoop dat ik de kracht ga behouden en ik mijn lief niet ga verliezen.
Het huis, de verzorging en de dagelijkse beslommeringen.
Hoe in godsnaam zal ik dit allemaal gaan doorstaan.
Welke hulp ga ik krijgen en wie komt hier allemaal over de vloer.
Het huis is straks niet meer alleen van ons tweetjes maar van een heleboel andere met wie ik de zorg op me ga nemen.

boodschappen doen,

computeren,

ergotherapie,

fysiotherapie,

koken,

en opruimen.

Alles moet in goed overleg en proberen we om hem zoveel mogelijk zelf te laten doen.
Ik krijg een heel ander leven. Mijn lief heeft dat al, en daar zullen we dan samen een goede weg in moeten slaan. Hij zal naar de dagbesteding moeten omdat alle dagen thuis zijn geen optie is.
Houden van blijft, maar misschien in een andere vorm. Dat is niet erg, maar ik wil er voor hem zijn.
Altijd!! Alleen moet ik wel zorgen in deze moeilijke tijd dat ik niet onderuit ga vallen.
Samen moeten we dit goed kunnen doorstaan, want ik wil hem niet laten vallen.

En dan de vele medicatie, het is nog al wat!




Prikken, en op tijd de medicatie toedienen. Mijn leven heeft een andere invulling gekregen, met de nodige commentaren van de patient zelf. En ben ik daar tegen op gewassen?
Gelukkig krijg ik bijval van de verschillende instanties.
Komt tijd, komt raad. Is dat eigenlijk wel zo?
We zullen zien! Ik ga in ieder geval mijn vreselijke best doen om alles op rolletjes te laten lopen.
Fingers crossed!