Wij hebben het gedaan: de kracht verzameld en onze stem laten horen!
Het heeft me de nodige energie gekost en voel me nu erg leeg, maar het was het waard !
Samen hebben we gestreden naar gerechtigheid, eerlijkheid en openheid.
Ik hoop dat de 'heren en dames' hier wat mee doen.
Alle patienten die hierna nog een revalidatie traject in moeten en verpleegd zullen worden in verpleeghuizen mogen in hun handjes knijpen als ze verbetering krijgen t.o.v. wat wij hebben meegemaakt.
Dat dat nu zoveel voeten in aarde heeft gehad, was waarschijnlijk nodig.
We hebben dus onze mond geopend en bijna letterlijk geschreeuwd: "Ik wil aandacht !"
Want dat is waar het aan schort in de verpleeghuizen met te weinig personeel: er is geen aandacht meer voor iedereen.
En juist omdat je je al zo ongelukkig voelt in een situatie waar je niet eens zelf om gevraagd hebt, is aandacht nu datgene wat zo vreselijk belangrijk is en wat mensen missen.
Begrip voor hun situatie, voor al die mensen die het al moeilijk genoeg hebben.
Jammer genoeg kunnen heel veel mensen zoals wij niet eens een gesprek aangaan met de zorginstantie op het kritieke punt; wel is het zo dat wij dus onze stem hebben laten gelden tegenover de bobo's van de zorg, en met succes!
Er is ons beloofd dat dit hele gesprek met de zoveel aandachtspunten over communicatie en attitude zal worden meegenomen in de verdere verlopen in hun werkwijzes.
De desbetreffende personen worden persoonlijk op hun onjuiste handelswijze gewezen en er wordt beter teamoverleg gepleegd.
Of wij dat nog mogen meemaken?
Ik denk het niet en we hopen het ook nooit meer mee te maken.
Verpleeghuizen zijn voor ons taboe!
Daar blijven we ver vandaan.
Maar of dit nu allemaal bla bla is, dat weten we natuurlijk niet.
Wel hebben we de gelegenheid gekregen om ons zegje te doen en we hebben een punt gemaakt.
Daarvoor onze dank nogmaals dat wij als klankbord mochten dienen voor al die mensen die hun mening niet konden of durfden te geven.
Op naar een beter Zorgstelsel in Nederland en dat wat wij gezaaid hebben ooit eens geoogst mag worden....
Wij gaan genieten van ons leventje zoals dat hoort als je weer samen bent.
Het heeft me de nodige energie gekost en voel me nu erg leeg, maar het was het waard !
Samen hebben we gestreden naar gerechtigheid, eerlijkheid en openheid.
Ik hoop dat de 'heren en dames' hier wat mee doen.
Alle patienten die hierna nog een revalidatie traject in moeten en verpleegd zullen worden in verpleeghuizen mogen in hun handjes knijpen als ze verbetering krijgen t.o.v. wat wij hebben meegemaakt.
Dat dat nu zoveel voeten in aarde heeft gehad, was waarschijnlijk nodig.
We hebben dus onze mond geopend en bijna letterlijk geschreeuwd: "Ik wil aandacht !"
Want dat is waar het aan schort in de verpleeghuizen met te weinig personeel: er is geen aandacht meer voor iedereen.
En juist omdat je je al zo ongelukkig voelt in een situatie waar je niet eens zelf om gevraagd hebt, is aandacht nu datgene wat zo vreselijk belangrijk is en wat mensen missen.
Begrip voor hun situatie, voor al die mensen die het al moeilijk genoeg hebben.
Jammer genoeg kunnen heel veel mensen zoals wij niet eens een gesprek aangaan met de zorginstantie op het kritieke punt; wel is het zo dat wij dus onze stem hebben laten gelden tegenover de bobo's van de zorg, en met succes!
Er is ons beloofd dat dit hele gesprek met de zoveel aandachtspunten over communicatie en attitude zal worden meegenomen in de verdere verlopen in hun werkwijzes.
De desbetreffende personen worden persoonlijk op hun onjuiste handelswijze gewezen en er wordt beter teamoverleg gepleegd.
Of wij dat nog mogen meemaken?
Ik denk het niet en we hopen het ook nooit meer mee te maken.
Verpleeghuizen zijn voor ons taboe!
Daar blijven we ver vandaan.
Maar of dit nu allemaal bla bla is, dat weten we natuurlijk niet.
Wel hebben we de gelegenheid gekregen om ons zegje te doen en we hebben een punt gemaakt.
Daarvoor onze dank nogmaals dat wij als klankbord mochten dienen voor al die mensen die hun mening niet konden of durfden te geven.
Op naar een beter Zorgstelsel in Nederland en dat wat wij gezaaid hebben ooit eens geoogst mag worden....
Wij gaan genieten van ons leventje zoals dat hoort als je weer samen bent.
