Ik beklaag me erover en erger me rot aan alle instanties die maar niet willen begrijpen dat jij als consument geen kant op kan als je ze eens nodig hebt voor de service die ze zouden moeten verlenen.
1 van de dingen die je leert als kind op school is in een kringgesprek naar elkaar te luisteren.
Later leer je te discussieren met anderen en naar oplossingen zoeken.
Maar wat er tegenwoordig gebeurd is:
Een stichting in het leven roepen; de daarbij behorende reclame maken; zieltjes winnen; je product verkopen ...en dan vervolgens niet thuis geven als je ze nodig hebt.
Snel verdiend in zo'n wereldje, tot tranen aan toe bij de afnemer.
Die staat met brokstukken aan de kant of in de stromende regen te wachten op hulp bij een lekke band.
Natuurlijk is het voor de gemeentes in Nederland een gezoek naar de juiste leverancier voor de hulpmiddelen die vanuit de WMO betaald moeten gaan worden, maar dit is toch een "godsgeklaag" als die zelfde leveranciers niet eens op tijd komen opdraven.
Ik zou toch zo graag mijn eigen bedrijf gaan opstarten.
In communicatie of als afsprakenbureau...
Ik zal dat stelletje eens opnieuw in de school banken willen zien en even een opfris cursus willen geven!
Het is slecht gesteld met de zorg en de hulp in Nederland.
Ik blijf erbij; ik doe het tenminste nog nauwkeuriger dan ieder ander, en dan mogen ze mij een pietje precies vinden:
Met medicatie mag je niet rommelen en ik weet als geen ander dat structuur en regelmaat zeer belangrijk is voor de hulpbehoevende!
Het zou eigenlijk tot de verledentijd moeten horen dat wachten totdat je een ons weegt.
Enfin we hebben de programma's Radar en Kassa altijd nog om deze onvolwassen bedrijfjes door de mangel te nemen en de spotlights er op te zetten en heel Nederland te laten zien dat ze zo goed niet zijn.
Mensen zouden eens wat vaker hun mond open moeten doen en commentaar geven als iets niet goed loopt.
Je gram halen zoals dat heet:
En al die grammetjes bij elkaar is al gauw een kilo.
Wat zal er een last van onze schouders afvallen als we al die kilo's niet meer hoeven te dragen.
Kijk en dan valt het leven best wel mee, maar dan moeten ze wel even meewerken, beter luisteren en beter communiceren.
1 van de dingen die je leert als kind op school is in een kringgesprek naar elkaar te luisteren.
Later leer je te discussieren met anderen en naar oplossingen zoeken.
Maar wat er tegenwoordig gebeurd is:
Een stichting in het leven roepen; de daarbij behorende reclame maken; zieltjes winnen; je product verkopen ...en dan vervolgens niet thuis geven als je ze nodig hebt.
Snel verdiend in zo'n wereldje, tot tranen aan toe bij de afnemer.
Die staat met brokstukken aan de kant of in de stromende regen te wachten op hulp bij een lekke band.
Natuurlijk is het voor de gemeentes in Nederland een gezoek naar de juiste leverancier voor de hulpmiddelen die vanuit de WMO betaald moeten gaan worden, maar dit is toch een "godsgeklaag" als die zelfde leveranciers niet eens op tijd komen opdraven.
Ik zou toch zo graag mijn eigen bedrijf gaan opstarten.
In communicatie of als afsprakenbureau...
Ik zal dat stelletje eens opnieuw in de school banken willen zien en even een opfris cursus willen geven!
Het is slecht gesteld met de zorg en de hulp in Nederland.
Ik blijf erbij; ik doe het tenminste nog nauwkeuriger dan ieder ander, en dan mogen ze mij een pietje precies vinden:
Met medicatie mag je niet rommelen en ik weet als geen ander dat structuur en regelmaat zeer belangrijk is voor de hulpbehoevende!
Het zou eigenlijk tot de verledentijd moeten horen dat wachten totdat je een ons weegt.
Enfin we hebben de programma's Radar en Kassa altijd nog om deze onvolwassen bedrijfjes door de mangel te nemen en de spotlights er op te zetten en heel Nederland te laten zien dat ze zo goed niet zijn.
Mensen zouden eens wat vaker hun mond open moeten doen en commentaar geven als iets niet goed loopt.
Je gram halen zoals dat heet:
En al die grammetjes bij elkaar is al gauw een kilo.
Wat zal er een last van onze schouders afvallen als we al die kilo's niet meer hoeven te dragen.
Kijk en dan valt het leven best wel mee, maar dan moeten ze wel even meewerken, beter luisteren en beter communiceren.
