Handvaten

Handvaten zijn af en toe nodig is een wir war van daden, zegswijzen en doen en laten in het leven met een hulpbehoevende.
Hoe staat het eigenlijk gesteld met de informatie die verwerkt wordt in de bovenkamer van ons lichaam?
Snappen we eigenlijk wel welke kontaktjes er los liggen en welke niet?
Moeilijk om daar achter te komen en zeker als de ene dag de informatie wel binnenkomt en de andere dag niet.
En als iemand heel erg vermoeid is kan de informatie zomaar ineens door elkaar gehutseld zijn.
Daar doe je niets aan en daar anticipeer je op, of anders gezegd je reageert soms adhoc, whaahaa waar heb ik dat woord meer gehoord.

(ze moesten eens weten dat ik ze beter op een rijtje heb dan dat hele zooitje bij elkaar,.... en dat dat gezegd door de therapeuten en psychologen die er voor geleerd hebben!)

Een groot compliment voor mij dus! En dat geeft tevens weer een beetje de spirit terug die mij is afgenomen de afgelopen jaren.
Ik heb heel wat in te halen!
Geleerd of niet geleerd; diploma of geen diploma; mij praat je niet zomaar onder tafel.
Niet meer!

Tja handvaten in deze situatie waarin afwegen toch al zo moeilijk is bij het nemen van beslissingen van anderen is een welkom cadeautje!
Die handvaten heb ik hard nodig om nu mijn hoofd boven water te houden.

Hoe slinks de houding van anderen ook is, ik heb het al door bij de eerste zin; ik trap er niet meer in.
Ik geloof in me zelf en in wat ik doe.
Dat was ik een tijd geleden terug totaal kwijt en vaarde met de anderen mee.
Nu heb ik mijn eigen boot waar ik me mee op de woeste golven begeef; en nog steeds geen schipbreuk.
Sterke kapitein aan het stuur natuurlijk, en deze keer een vrouw.