Klassieke Muziek

Klassieke Muziek

Ik weet klassieke muziek echt wel te waarderen en zeker vandaag.

Na een pittig gesprek en zo 1 waar de emoties weer de boventoom voerden, kon ik

de klassieke zender op de radio wel aan horen.

Normaliter zet ik geheel andere muziek op, maar nu even niet.

Ik kan er zo rustig van worden en dat had ik wel nodig na vanmorgen.

De bloeddruk steeg behoorlijk en dat voelde niet fijn.

Normaal gesproken ben ik zo sterk en het lijkt nu zo onderuitgemaaid gevoel

te hebben. Zo allesomvattend confronterend.

En dan voel ik me zwak, terwijl ik dat niet wil.

Vanmiddag dus even mijn gedachten op nul en de klassieke muziek voor lief genomen.

Dat zou ik eens wat vaker moeten doen.

Of relaxtherapie-muziek, waar je zo heerlijk van in slaap kunt vallen.

Ik moet gewoon zorgen dat de weegschaal in balans blijft.

Doorslaan naar 1 kant is niet goed.

Geen tijdsbesef

TIJD

Geen Tijdsbesef, dat is wat het is.

En daar kun je niets aan doen.

Niemand.

Na het avond-rondje van de thuiszorg kan ik nog even de websites bijhouden, tja het zijn er een aantal... en dan een stukje administratie en nog heel even tijd voor mezelf.

Nee, geen tijd meer om mijn trui voor de winter weer eens op te pakken, maar gewoon de was, de strijk en de salontafel oppoetsen.

Niet echt dingen waarvan je zegt, tijd voor jezelf.

Al met al ben ik net begonnen met al deze activiteiten en ik word gebeld, of ik even wil komen want er schijnt iets niet goed te gaan daar boven.

Dus als ik aankom blijkt het gevoel daar te zijn dat het tijd is om eruit te komen.

?huh? ik ben niet eens naar bed geweest en zit nog volop in de administratieve afwikkelingen....hoezo tijd om er uit te komen?

Heb ik iets gemist?

Een blik op de klok blijkt dat er van een hele nacht te gaan nog maar een uurtje geslapen is.

Als dat maar goed gaat de komende uren en de komende nacht.

Ik leg alles weer zo als het hoort en loop stilletjes naar beneden om dan toch maar een snelle afhandeling te doen en tv. uit te zetten en op te ruimen beneden.

Ik besef dat het (nu ik ineens op de klok kijk)  ineens 2 1/2 uur later is.

Je surft wat op het internet en zo ben je een paar uur verder.

Ook ik heb dan blijkbaar geen tijdsbesef....

Maar boven is het nu stil en ik loop daar maar stilletjes de trap op.

Rolstoeldansen

Vanmiddag ben ik naar het rolstoel-dansen gegaan en ik moet zeggen dat het een hele nieuwe ervaring voor me was.

Ik heb zelfs het gevoel gehad dat ik hard heb moeten werken.

Geeft niks, want dat is weer goed voor de porien.

Ik heb het luie zweet eruit gewerkt en gedanst.

De ochtend was totaal bezet met gesprekken en overleg.

Tja, het uit bed vallen mag niet nogmaals gebeuren, dus er komt een nieuw hoog en laag bed en een nieuwe vloer in de badkamer....

Het lijkt allemaal weer opnieuw te beginnen met de ellende en het breekwerk en aanpassingen.

Ok, dat word weer even alles weg slikken voorwat betreft de stress.

We gaan wederom de schouders eronder zetten, net nu dat ik weet dat ik in de overlevings-fase zit.

Dat wist ik niet maar bij de vraag of ik deze stijl van leven ook over een aantal jaren zo nog aan kan, moest ik wel even achter mijn oren krabbelen en kreeg ik het besef dat ik inderdaad in de overlevings-fase zit.

Ik raas maar door en dat alles voor een ander.

Ik moet meer aan mezelf denken...

Dat gaan we dan maar doen en wat meer weg om te dansen.

Gisteren met de meiden een heerlijke avond gehad en we hebben vreselijk moeten lachen om onze "gratis-plas-pas", die we natuurlijk heerlijk toepasselijk "te pas en te onpas" gaan gebruiken.

Het is nog een concept maar het idee word uitgewerkt en ik heb er bij voorbaat al heel veel schik in.

En daarbij hoort natuurlijk onze herkenbare outfit!

Hylarisch zal het zeker worden!!

 

Ach er moet ook nog wel gelachen worden, toch?

Stempels en knuffels

Je zou toch denken : ha leuk even creatief bezig zijn.
Dat is ook zo...
Maar dan op een andere manier.

Ik kom bij de speelgoed winkel omdat ik zeker weet dat ze daar stempels hebben, en vraag waar ik die kan vinden.
"Is het voor een jongen of een meisje?", word er aan mij gevraagd.

"Voor een man", zeg ik, en vervolgens besef ik dat dit een antwoord was wat erg vreemd overkwam.

Kan me ook geen donder schelen, dacht ik. Als ik stempels moet kopen dan maakt het toch niet uit voor wie?

Het was niet naar mijn zin en veel te duur.

Ik loop naar een andere winkel waar ze ook knuffels verkopen (altijd handig voor een hand die er altijd verkrampt bij hangt), en ik koop daar mijn stempels en de knuffels.

Ik loop richting auto en er rolt een traan over mijn wang...

Verdomme!

Ik loop hier met knuffels en stempels voor een volwassen man die hulpbehoevend is.

Ik voel me verdrietig en ik huil totdat ik thuis ben....

Hij zal blij zijn met zijn knuffels en ik met hem.

Uitglijder

Geluk bij een ongeluk als je uit bed glijd in plaats van valt.
Er mist natuurlijk een hekwerk om zo'n bed.
Pfft gelukkig niets gebroken ...

Maar als je daar dan zo zit , tja hoe moet je dan weer in bed als het zelf niet meer gaat?

Dan de nood-oproep naar de thuiszorg maar inschakelen en die stonden binnen 7 minuten voor de deur!

Met 3 man weer terug in bed geholpen en dan toch maar weer verder slapen tot een uur of 10.

Wat een rare dag vandaag, zo'n uitglijder.

VERBOUWEN : ALWEER?

We hebben de smaak te pakken hoor...

Alweer gaan we verbouwen.

Deze keer voor de 2 de keer de badkamer,... de vloer wel te verstaan.

Het water loopt niet goed weg en nu word er over de gehele vloer allemaal de zelfde tegels gelegd en allemaal anti-slip.

Dat is veiliger, minder stress-vol en minder handdoekenwas in de wasmachine en natuurlijk veel mooier.

Dus nu moet het water allemaal naar het putje lopen i.p.v. de gehele badkamer te moeten dweilen na een douche-sessie.

Ik ben dus gebeld door de gemeente met de mededeling dat de badkamer aangepast word door het aannemers bedrijf.

Kijk daar worden we blij van!

Geen randjes en richels meer en geen gevaarlijke hindernissen te nemen in deze ruimte.

Vakantie nodig!

Ik ben zo toe aan vakantie!

En eigenlijk ben ik het zo zat om altijd maar weer te moeten antwoorden hoe het met ons gaat....

Wel lief hoor, maar ik wil mijn gewone leventje weer terug.

Al is het maar voor even.

Even gewoon Agnes zijn en niemand anders.

De dingen doen die ik leuk vond en weer lachen zoals vroeger.

Lekker in de zon luieren en niets doen....

Verwijten genoeg gehad zo om me heen.

En voel je vooral aangesproken als je dit leest.

Ik ben het zat om anderen het hand boven het hoofd te houden, daar zoeken ze maar iemand anders voor.

Verwijten die mensen maken zijn zo makkelijk.

Maar zo gemeen om iemand te veroordelen.

Deze en gene komen zichzelf nog wel tegen die vinden dat het mij gemakkelijk afgaat.

Ik heb het al eens eerder geschreven: neem het maar van mij over een maandje of wat, eens kijken of er dan nog veroordeeld of geoordeeld word.

Waarschijnlijk zal het erg stil worden als ik de vraag stel :

"Wie komt me helpen en neemt het even van me over?"

Er zal niemand reageren en ik verwacht daar ook geen reactie in.

Ik zal er mee moeten leren leven en dat is kei-hard maar een goede leerschool!

Sterk voel ik me en krachtig zoals het hoort, maar dat het zo verdomd moeilijk zou zijn, dat wist ik niet....

Ach, en als ik af en toe vakantie mag nemen, dan kan ik er weer tegen!

Dus laat me met rust en laat me genieten.

Agnes redt zich wel.

Echt wel!

Het lontje van de BOM is aan.....

Alle berichten die ik geschreven heb die zijn zo tegenstrijdig als maar zijn kan.
Het lontje van de bom is aangestoken!
Ik trek het niet meer en foeter en ben boos.
Zeker na een aantal gebroken nachten waarvan ik er wederom om 5 uur uit moest.

Van nijd het hele huis maar gestofzuigd en gesopt.

Dan hoef de thuishulp niets meer te doen.

Uiteindelijk na vele huilbuien en heftige hoofdpijn komt er dan toch eens een psychologe om de hoek kijken.

Om te praten en te kijken waar de knelpunten zijn.

Nou dat kan ik je haarfijn uitleggen!

Nachtrust die verstoord word, een partner die vreselijk dwars is en te pas en te onpas mij wakker maakt.

Nu na wel meerdere malen te hebben moeten verkassen naar het zolderkamertje waar ik dan nog niet met rust gelaten word, omdat mijn mobiel om half 4 s'nachts gaat omdat ik moet helpen,.... is bij mij de maat vol!

Dit houdt niemand vol kan ik je vertellen.

En als dat wel zo is wil ik dat best leren maar doe het zelf maar eens even een paar nachten voor ...zo'n week of 2.

Daarna spreken we elkaar wel weer.

Die bom gaat zeker nog eens ontploffen en ik wilde het zo graag anders zien.

Er moet een wonder gebeuren anders loopt dit verhaaltje heel anders af.....

Of de bom dan inderdaad gaat barsten?

Geef mij de hulp die ik nodig heb en AANDACHT!

FEEST !

Eindelijk konden dan de vrienden en kennissen bij ons op visite komen, om te zien hoe het met ons gaat nu we weer samen zijn.

Een groot feest werd er gevierd, op Amerikaanse wijze dan wel te verstaan.

Er was door heel veel mensen gehoor gegeven aan ons verzoek om ons deze dag te bezoeken!

De parasols en een partytent stonden al klaar en het mooie weer met welgeteld 1 bui en veel visite! Vrijdag heb ik vreselijk mijn best gedaan om de voor en achtertuin wat vrolijker te laten ogen en morgen is het onze dag.

Een dag vol visite en lekkere hapjes en drankjes, veel praatjes en aandacht.

Daarna gaat het hopelijk lopen zoals het hoort: gelukkig zijn met de dagen die komen gaan voor ons allebei.

Ik kan je vertellen dat je na zo'n feestdag helemaal geradbraakt bent.

En de dag daarna telt dan ook nog zo hard mee.

Alsof ik een hamer op mijn kop had gekregen. Ik ben s'middags wijselijk terug naar bed gegaan, want ik trok het niet meer. Mijn lichaam zei dat het genoeg was. Ha ha geen druppel gedronken maar wel getaxied om wat mensen te halen en weer weg te brengen.

Als verrassing natuurlijk wat extra mensen uitgenodigd...tuurlijk zo ben ik!

Een dag om nooit te vergeten!

Superfeest met supermensen waarvoor een dank je wel!

Wij gaan vanaf nu genieten!!