Handvaten

Handvaten zijn af en toe nodig is een wir war van daden, zegswijzen en doen en laten in het leven met een hulpbehoevende.
Hoe staat het eigenlijk gesteld met de informatie die verwerkt wordt in de bovenkamer van ons lichaam?
Snappen we eigenlijk wel welke kontaktjes er los liggen en welke niet?
Moeilijk om daar achter te komen en zeker als de ene dag de informatie wel binnenkomt en de andere dag niet.
En als iemand heel erg vermoeid is kan de informatie zomaar ineens door elkaar gehutseld zijn.
Daar doe je niets aan en daar anticipeer je op, of anders gezegd je reageert soms adhoc, whaahaa waar heb ik dat woord meer gehoord.

(ze moesten eens weten dat ik ze beter op een rijtje heb dan dat hele zooitje bij elkaar,.... en dat dat gezegd door de therapeuten en psychologen die er voor geleerd hebben!)

Een groot compliment voor mij dus! En dat geeft tevens weer een beetje de spirit terug die mij is afgenomen de afgelopen jaren.
Ik heb heel wat in te halen!
Geleerd of niet geleerd; diploma of geen diploma; mij praat je niet zomaar onder tafel.
Niet meer!

Tja handvaten in deze situatie waarin afwegen toch al zo moeilijk is bij het nemen van beslissingen van anderen is een welkom cadeautje!
Die handvaten heb ik hard nodig om nu mijn hoofd boven water te houden.

Hoe slinks de houding van anderen ook is, ik heb het al door bij de eerste zin; ik trap er niet meer in.
Ik geloof in me zelf en in wat ik doe.
Dat was ik een tijd geleden terug totaal kwijt en vaarde met de anderen mee.
Nu heb ik mijn eigen boot waar ik me mee op de woeste golven begeef; en nog steeds geen schipbreuk.
Sterke kapitein aan het stuur natuurlijk, en deze keer een vrouw.

Haarlemmer olie

Haarlemmer olie?
Ooit van gehoord?

Wel van Haarlemmer bruin; ook een soort olie waar je schijnbaar heel erg bruin van word op het strand.
Maar deze olie...

Een wondermiddel schijnt; voor alle schaafwondjes en maag en darmproblemen, gal en nierstenen.
Voor in en uitwendig gebruik!
Natuurlijk heb ik even gegoogled en van alles hierover gelezen en ik heb me verbaasd
Er bestaat een hele website over!
Dat ons kleine landje zoiets teweeg kan brengen over de hele wereld is toch wel heel bijzonder.
Dus daarom heb ik het maar aangeschaft.
"Baadt het niet dan schaadt het niet", zeg ik dan maar.

Overal voor te gebruiken.
Goedkoop is het niet; voor de prijs van goud kun je het aanschaffen.

Alweer de badkamer...

Tja en dat werd breekwerk nummer 3!

Hoe is het mogelijk om een badkamervloertje 3 maal te moeten overdoen?

Uiteindelijk moet het toch eens gaan lukken?

Zie hieronder het eindresultaat...

Ach een ezel stoot zich over het algemeen geen 2 maal aan de zelfde steen..

Deze ezel dus wel!

Zo dat is gedaan!

 

Wat is er aan de hand?

Het is voor mezelf al zo moeilijk te begrijpen wat er door mijn hoofd heen gaat nu ik wat ben gaan mankeren of net als ik in een stress-periode zit, laat staan dat dit voor een ander te begrijpen is.
Probeer dan maar eens alles op een rijtje te krijgen.
Ouder worden heeft daar ook voor een groot deel mee te maken en alle ongemakken die daarmee om de hoek komen kijken.
Nu na meer dan een jaar ( misschien al wel 1 1/2 jaar) last van onder constante druk geleefd te hebben gaat het nu zijn tol eisen.
Dat uit zich in huilen en meer van dat ongerief.
Ik kan niet veel meer hebben en ik vind alles teveel.

En dan te moeten zorgen voor de ander, en die ook nog proberen te begrijpen is dubbel zo hard werken.
Ik zit er letterlijk en figuurlijk doorheen en dat roep ik al heel erg lang.
Maar volgens de maatstaven van de maatschappij is dat gewoon nog even harder er aan trekken als dat je al deed, want:" je gaat t redden hoor!"
Met als gevolg dat je de ander achter het behang kan plakken.
Ik kan je verzekeren dit is geen fijn gevoel en ik moet er nodig tussenuit.
Maar dat gaat dus niet; gewoon weg om het feit dat er niemand is om je te helpen of bij te staan.

Ik mag het lekker zelf doen en mijn portemonnee trekken omdat een weekendje weg dubbel zoveel kost: zowel voor mij als voor de ander.
2x vakantiegeld uitgeven aan 2 verschillende instanties.
Want zeg nou eerlijk: dan wil je toch even ECHT ontlast zijn?

Mopperen, daar wil niemand van weten.
En ik wil ook niet over het probleem praten of vertellen in een gezellig gezelschap om de sfeer niet te bederven, want het gaat altijd over "dat onderwerp".
Niet doen dus!

Stilzwijgend onderga ik mijn lot dan maar en vertel er maar niet meer over; het gaat gewoon goed.
Vanzelf ebt het vaste ritueel als : "hoe gaat het?" wel weg....

Ach het is allemaal zo beperkt dat inzicht van anderen....
Wij hebben ons leven en ik moet maar niet zeuren...

Mensen droom lekker verder, met Agnes gaat het wel goed hoor.
Je moest eens weten: Mijn hart doet zo vreselijk zeer en eigenlijk vind ik het wel welletjes en vind het wel genoeg zo.
Ik heb nergens zin meer in en zie wel waar het schip strandt.

Ik wil gewoon weten wat er met me aan de hand is!
Ik voel me raar; uiteen gerukt; moedeloos; rusteloos; verslagen; moe gestreden en emotioneel vreselijk gebroken.

Als er een idicatiemeter bestond om het stress-gehalte te meten, dan had ik de hoofdprijs gewonnen.


Er moet iets gebeuren en wel op heel korte termijn.
Ik kan dit niet alleen en ik roep al zo lang om hulp!
Niemand die bijspringt,...... met alle gevolgen van dien....

Maar of er dan iemand zich om mij bekommert daar geloof ik niet in. En ik ben er heilig van overtuigd dat ik de deur dan stevig dicht houd.

Het begint wat te worden

Het begint wat te worden met de nachtrust!
Eindelijk een aantal uren slapen achter elkaar in de zelfde ruimte.

Daar hebben we toch wat mee gewonnen dus; zo'n bed met hekken.
Een veilig gevoel dat je daar niet uit kan vallen.
Voor beiden komt er dan een stukje rust.
En zeg nou eerlijk ; wie heeft er geen last van als de dagen gaan lengen om er uit to komen s'morgens vroeg?
Het weer werkt er in ieder geval aan mee.
Al die regen die gevallen is en er komt nog veel meer aan.


Ben zo blij dat ik dan de zon nog op ga zoeken.

Even helemaal niks , even rust, even alleen..... om de batterij op te laden.

Schreeuwen en schelden...

Dat was het afgelopen weekend dus aan de orde.
Trots ben ik er niet op, maar ik had al gewaarschuwd dat ik al langer door het plafond zat.
Tja, en als je dan hulp biedt en het wordt niet gewaardeerd, dan zoek je het zelf maar uit!
Dat is mijn motto.
Ik was dus laaiend!
Zeker op de manier dat ik als oud vuil word behandeld!


Vooral als je tegen mij zegt dat ik mijn mond moet houden, dan doe ik dat toch?
Er is geschreeuwd en met spullen gegooid en dat deed me zeer.
Niet lichamelijk maar mentaal.

Mensen moeten niet gek staan te kijken dat ik dan voorlopig niet aanspreekbaar ben.
Het is ook niet eerlijk tegenover degene waar je van houd.

Misschien is het goed geweest even ons hart te luchten, maar het geeft aan dat het moeilijk is.

Als ik al uit mijn plaat ga dan is het helemaal moeilijk voor te stellen hoe degene zich voelt die helemaal geen kant uit kan.

Maar even goed deze boodschap dus:

Ik ben er even niet