2012 een beetje minder en een beetje meer

Het jaar 2012 zal voor mij met wat minder precisie moeten en een beetje meer genieten.
Het zijn obstakels waar ik mee worstel.

Zo makkelijk laat je precisie niet vallen en ineens overal van genieten gaat ook niet vanzelf.
Het valt te leren en te proberen.

Maar het is wel verdomd moeilijk om te leven met een chronisch slaaptekort.
Slaap die zo essentiel is voor een verdraagzaamheid tegen over de ander en die is momenteel ver te zoeken.

Doelbewust ga ik al een uur later naar bed zodat ik de ander kan laten slapen om maar niet te storen, maar wat als ik dan net de slaap heb gevat en ik word gestoord in mijn slaap?
En dat steeds met blokken van 2 uur?
Dat houd geen mens vol!

En dan de hulp die ik zo graag kan gebruiken, maar die niet komt, ook niet als je er om vraagt.
Zo verdomd moeilijk!

Stel dat er geen hulp komt of dat ik daar maar niet op moet rekenen, is het nog moeilijk om het in te plannen in mijn leven om het mezelf zo aangenaam mogelijk te maken.

Het dagritme is ver te zoeken en dat komt omdat het langzamerhand naar de nacht wordt verplaatst.
Dit breekt me. Hoelang houd ik dit nog vol?

Dus ik zou zeggen : 2012 een beetje meer slaap en een beetje minder last op mijn schouders.

Verdrietig

Ik word zo verdrietig van het feit dat er daadwerkelijk de conclusie getrokken kan worden dat ik er echt alleen voor sta...

Ik had zo gehoopt op hulp.
Moet ik daar dan echt steeds om vragen?

Van de mensen om me heen waarvan ik gedacht had toch wel enige belangstelling te krijgen, daar komt het niet vandaan.

Echt alles kan ik alleen doen...
Het schuren en verven in ons huis, daar kan toch wel iemand bij helpen?
Het uitzoeken van spullen en opruimen, is dat echt teveel gevraagd?


En dan zou er bezoek komen (toezegging dat er iemand komt) en er komt gewoon niemand...

Pas als er iets ergs gebeurd dan komen ze met commentaar.
Er is nooit tijd, en altijd zijn ze druk bezig met hun eigen leven.

Ik weet wel waar ik mijn grenzen gelegd heb:
Kom niet bij me vragen of ik tijd voor jullie heb!

Ik loop over van het werk, maar het lijkt wel dat ze pas hun hoofd om de hoek steken als het werk gedaan is.

De wereld is gewoon eigenwijs.
De wereld is oneerlijk en niet oprecht.

Er is gewoon niemand die met me wil ruilen, dat is zeker, maar een beetje hulp zou wel wenselijk zijn.

Met een grote boog om me heen lopen moet je niet doen, daar maak je geen vrienden mee.



Dan laat je je zelf toch wel kennen nietwaar?

De Balans opmaken

Zo tegen het einde van het jaar ga ik altijd even de balans opmaken. Kijken hoe het staat met de doelen die ik me zelf heb gesteld. En ik moet zeggen dat ik daar, na wat aanpassingen (die ik regelmatig heb moeten bijstellen) en plan-schema's die gehanteerd werden, aardig in geslaagd ben en in de buurt ben gekomen.
Ik ben voorlopig nog niet aan het werk, want een mantelzorger heeft er een dagtaak aan om alles in goede banen te leiden.
Er zijn vast nog wel wat idealen blijven liggen, maar dat zit nog in de pen.

Natuurlijk na zo'n balans, moet er ook een begroting gemaakt worden voor het nieuwe jaar.
En die begroting staat in het teken van:
- verbouwen in en om het huis
- werken aan zelfontplooiing en ontwikkeling
- verwerken van het verleden
- maken van nieuwe contacten en het nemen van nieuwe beslissingen
- een 'tijdslijn-ommekeer' tegemoet gaan
(de kaartenbak moet opgeschoond worden)

Dat laatste onderdeel klinkt 'abacadabra',

maar voor mij geheel duidelijk. Er zal veel moeten veranderen i.v.m. de zelfontplooiing en ontwikkeling. Stilstaan is achteruitgaan oftewel als je niet meegaat met de dingen die om je heen gebeuren, kan het jezelf gaan opbreken.

Schepen achter je verbranden, het verleden achter je laten en alleen maar vooruit kijken.
Maar is dat eigenlijk wel zo?
Voor mij werkt het perfect! Niets is lastiger om vooruit te willen maar niet kunnen omdat het verleden aan je kleeft.
Ik heb me er van verschoond, door gewoon weg alles weg te gooien.
Alles! Brieven, foto's, mail, administratie en ook herinneringen.

Het was een juiste beslissing voor mij, omdat ik nu door kan met mijn leven.

De draad weer oppakken op het moment waar je maar wilt, en vanwaaruit bouwen naar dat ideaal dat je voor ogen hebt.
Weliswaar in een andere vorm, maar toch...

Grote veranderingen in je leven bieden de mogelijkheid om andere wegen in te slaan.
Verbazingwekkend dat het pad wat je bewandeld er dan ineens heel anders uit ziet als dat je voor ogen had.
Ik heb er wel weer zin in om het leven met andere ogen te bekijken.

Het is wikken en wegen met de balans van mijn leven, een beetje meer hier en een beetje minder daar.

Dit afgelopen jaar waar ik flink op de proef gesteld werd en het lot mij getart heeft, dat heeft me ook sterker en rijker gemaakt.
Vrienden verloren maar ook nieuwe vrienden ontmoet.

Er is nog zoveel te leren en ik merk dat er nog zoveel meer te behalen is, zolang ik er maar de ruimte voor creëer.
2012 word een beter jaar dan afgelopen jaar.