Verdrinken in het Zorg-moeras

Totaal van de pot gerukt zijn ze bij het zorgkantoor, en het CAK is al helemaal erg.
Beide instanties drukken je gewoon weg nog wat rekeningen door je strot, zodat je kunt stikken in hun zorg-moeras.
Dat is het!
Je wordt eenmaal in deze papiermolen bekend met naam en toenaam mee gezogen het moeras in.
Het stinkende moeras dat ZORG_LAND heet.

Als je denkt alle wegen bewandeld te hebben met goed fatsoen, worden er gewoon nog wat poten uitgedraaid en een rekening van maanden geleden die ze je hebben toe gezegd niet als verzonden te beschouwen alsnog even op je bord te schuiven.

Dan ken je mij nog niet! Want van onterecht bejegenen ben ik niet gediend.
Alles heb ik uit de kast gehaald van peiljaarverlegging en een cursus administratie tot een nieuwe herberekening aan toe.
Zelfs een herindicatie aanvragen, echt je kunt het zo gek niet bedenken.
Maar het slaat echt wel alles als je het lef hebt om ongeschreven uren op ons te gaan verhalen. Dan ben je echt verkeerd bezig.
Iedereen die hier zijn aandeel in heeft van beleidsmedewerker tot aan administratief medewerker van de afdeling calculatie is hier nu schuldig aan.
Niet ik.
Ik ga niet betalen.
Zoek eerst maar eens uit waar de fout zit heren van het zorgkantoor en het CAK!
Menig bezwaarschrift naar u toegestuurd en u heeft het lef om de incassobureaus op mij af te sturen?
Pas maar op dat u niet een proces aan u broek krijgt.
Een ander wel op het oude jaar uit te betalen en mij pas half januari, dat geeft te denken, vindt u niet?
Dit zaakje stinkt en niet zo'n beetje ook!
Het stinkende moeras van het zorgkantoor en het CAK, daar zit zeker een luchtje aan.
Het laatste woord is aan mij, want ik ben moeras deskundige en in bezit van diploma's.
    

Kerst, Oud en Nieuw

            Fijne Kerstdagen en een mooi 2013!

                

Overdenkingen

Zo tegen het eind van het jaar ga ik, zoals velen mensen, dingen overdenken.
Of ik het wel allemaal goed gedaan heb vroeger.
Niet alles denk ik.
Vooral voor wat het verleden betreft.
Er hadden dingen anders gekund.

Maar ik ben er achteraf niet rouwig om.

Sommige mensen proberen dan voor mij een goede weg te vinden waar ze me dan op kunnen duwen, denken ze....
Fout!
Mij moet je al helemaal niet een kant opduwen.
En zeker niet omdat een ander dat zo vindt.

Kijk, relaties die kapot zijn gegaan hebben zeker niet aan mij gelegen.
Of nummer 1 gaat een scheve schaats rijden of nummer 2 is zo vreselijk achterdochtig, ..... daar wil je niet eens mee leven.
Familie die niet achter je staat, kun je dan ook maar beter aan de kant schuiven en laten staan.
Kinderen die vreselijke dingen met jou of je vrienden uithalen zijn geen kinderen.
Dat zijn duivels die op internet de vreselijkste dingen over je schrijven en niet weten waarmee jij worstelt.

Ik heb het achteraf zo slecht niet gedaan.
Mijn portie heb ik gehad en heb ik de rest het nadenken gegeven over waar ze dan wel hun steentje hadden bij kunnen dragen.
Als je ernstig ziek bent, laat je iemand niet in de steek. Maar mij wel?
En daarmee heb ik direct een erfenis in handen die ik heb door mogen geven; die heb ik maar gelijk even verdeeld, want het geërfde deel is ten slotte niet van mij.
Ik mag dat weggeven.
Gelukkig is dat gedaan en kleeft er niets meer aan mijn handen.  
De rest zal er de rest van zijn leven last van houden, maar ik niet meer.
Mensen kunnen vinden en schrijven wat ze willen over mij, het raakt me niet meer.
Het zegt meer over de persoon die erover schrijft dan over mij. 

Ik ben van de generatie om de boel te overzien en te bekijken.
Ik onderneem geen acties.
Ik overzie mijn leven en denk zo is het goed.

Eindejaar gedachten  geven een soort rust over me.
Ik heb het goed gedaan. 
Laat mij maar lekker met rust.

Geen facebook, hyves of twitter; wat een onzin allemaal.
Weten wat je vandaag gedaan hebt of vorige week?
Dan pak je de telefoon of stuur een kaart en desnoods ga je op visite.
De snelle wereld kan daar nog iets van leren.
Ik ga lekker door met overdenken en dat bevalt me prima.   
 
 

wie niet horen wil....

................moet maar voelen.
Tijdens het badminton spelen mijn arm vreselijk bezeerd.
Verkeerd geslagen, omdat badminton heel iets anders is dan tennis.
Dus een tennis elleboog/arm terwijl ik badminton speel...
Leuke woordspeling !
En het resultaat is dus dat ik een arm heb die ingetaped is. Ik sta er gekleurd op.

Ik neem even vrijaf....

Dat is zo'n gezegde wat af en toe uitgevoerd moet worden.
Tijd voor mijzelf, en even stilstaan bij dat moment dat je even helemaal alleen op de wereld bent met jezelf.

Heerlijk naar de sauna!

En dat is de stress er uit laten zweten en slaan. Ja letterlijk slaan!
Werkelijk een nieuwe ontdekking om met nieuwe technieken de stress te laten verdwijnen en dat doen de saunameesters met takken van berken twijgen, waarvan je lichaam goed gaat doorbloeden. Maar voordat DAT gebeurt dan worden er eerst 4 op gietingen gedaan met gepaste muziek op de achtergrond: Russische muziek!
Opzwepende muziek die zorgt dat je het net even langer volhoudt. En ik kan je vertellen dat het een verzengende hitte is!

Het zal mij benieuwen hoe lang ik deze ontstress methode vast kan houden.
En dan het ultieme moment om af te koelen in de sneeuw!!

Waar vindt je dat nou??
Je moet er even voor rijden maar dan heb je ook wat!

Het heerlijke van zo'n ver-weg-sauna is dat je lekker kan blijven slapen, een heerlijk glas wijn kunt drinken en dan zo je bed in schuiven, om vervolgens in een diepe slaap weg te zakken.
Dat zouden we allemaal eens moeten doen.
Even onthaasten van de snelle en geïrriteerde wereld waar we in leven en moeten werken.
De volgende ochtend een uitgebreid ontbijt nuttigen om de sauna ronde van de vorige dag te vervolgen.

Je lichaam en geest zullen heerlijk ontspannen.
Er wordt gemasseerd met een relaxed muziekje op de achtergrond..... als je daar niet ontspannen van wordt?

De spannendste momenten bevinden zich 12 meter boven de grond.
Op grote hoogte zweten en glühwein drinken en de warme wapper voorbij voelen komen....pffft (de-ruige-mannen-wapper-sessie)  een moment van hitte en nadat je weer beneden bent heerlijk kunt afkoelen in de sneeuw!

 Ik neem graag gebruik van een weekje vrijaf....


 

Positief vs Negatief

Het is helemaal niet leuk meer, denk ik dan....

hoe gek het ook klinkt, maanden geleden kon ik de wereld nog aan en dacht ik het wel te redden.
Meer en meer lijkt het er op dat ik het ga verliezen om zorg te kunnen verlenen.

Steeds zwaarder drukkende zorg op mijn schouders, die voorheen 'wel te dragen' leek. Elke dag sta ik moe op en s'avonds blijk ik een erg kort lontje te hebben.
Weinig hulp van buiten af en die moet je dan nog vragen ook!!
Kom op zeg!
Jullie zien toch verdomme wel dat ik hier mee worstel??
Of heb je stront in je ogen?
Moet ik alles voorkauwen en alles op een briefje schrijven of ik alsjeblieft hulp kan krijgen?
Dat vertik ik!
Maar vraag dan ook niet aan mij of ik ook eens kom helpen, want dat doe ik dus niet.
Is het zo moeilijk om je handen uit je mouwen te steken?
Zomaar eens iets voor niets te willen doen?
Beloftes maken maar niet nakomen? 
Bang om je handen te branden?

Die van mij zitten onder het eelt en dan nog niet over de ziel gesproken, want daar komt een olifant nog niet doorheen.

Natuurlijk de vrijheid om te doen wat ik wil en geen baas die achter je vodden aan zit, maar is dit de prijs die ik nu moet betalen?

Iedereen heb ik laten meekijken in ons leventje en allemaal even lieve mailtjes gestuurd, maar je hoort er niemand meer over.
Alleen op de wereld, zo voel ik me.
Beloof dan niets en kom gewoon eens langs om te helpen of te praten.
Slap vind ik het, en getuigd van geen ruggengraat. 

Zo positief ik altijd was ingesteld, daar brokkelt het een en ander wel van af  naarmate de tijd verstrijkt.

Ik denk dat ik nu op het punt gekomen ben om voor mezelf te kiezen.
Uit veiligheid en zelfbescherming. 
      

Een huiselijk gelukzaligmakend moment...

Het is gewoon, waarschijnlijk normaal....maar voor mij een moment van gelukkig voelen!

Gewoon de open haard aan.
Na jaren ploeteren is het dan zover, eindelijk kan de haard worden aangestoken.

Lekkage weg en een nieuwe schoorsteen dat vraagt om een moment van genieten, en zie hier boven...

Goed nieuws

Eindelijk dan de verlossende brief binnen!
De uitslag van het borstonderzoek: de uitslag is goed!
Pfft dat kan ik naast me neer leggen.

Volop bezig met andere zaken rondom en in het huis:
De schoorsteen.
Sinterklaas en zwarte Piet moeten de maten van de schoorsteen even aanpassen.
In verband met slecht weer de gehele steiger weer afgebroken en dan de week erop maar weer proberen als het een paar dagen droog blijft.

Die schoorsteen komt er heus wel.
Maar geen schoorsteen betekent niet stoken, en dat zou jammer zijn omdat het zo veel gezelligheid met zich meebrengt.
Een open haard, een wijntje, goed boek of luister cd....

En mocht die schoorsteen er nog niet komen......
...dan heb ik die dvd nog met open haard, ook gezellig en stukken veiliger!

Plet-plank en Pret-park

.... als je op een dag 2 tegenstellingen hebt als: een borst onderzoek en een pretpark....

s' morgens vroeg eerst een borstonderzoek, wat al niet fijn was. Zo'n onderzoek vind ik pijnlijk maar wel noodzakelijk. Een vriendin van mij is recentelijk overleden aan de gevolgen van borstkanker.


Daarna begon de ellende met de autosleutel in het contact laten zitten...[de deur had ik achter me dichtgeslagen]
Wat kun je doen met een auto die op slot zit???
Ondertussen de garage gebeld.
Die hadden de autodeur al snel open.


1 1/2 uur later op weg naar het pretpark de Efteling dat dit jaar 60 jaar bestaat!
Daar laat ik bij een bezoek aan het toilet in de Efteling mijn handtas aan de deurklink hangen.
Eenmaal bij de ingang van het park, was ik mijn handtas kwijt.
Dan is het even paniek.
Een vriendelijke dame van het pretpark heeft de tas al snel gevonden en ik bedank haar.

Op naar de attrakties:
het is zo stil vandaag dat we overal konden doorlopen.
In de Fata Morgana hebben we al 2 keer mee mogen varen.... rondje van de zaak

Vervolgens de Pandadroom en natuurlijk Holle Bolle Gijs bezoeken.

De dansende schoentjes....

 




En Hans en Grietje..

En de Kikkerkoning

Het was een leuke dag geworden.
Op de terugweg even langs mijn tante; moe en voldaan terug naar huis van alle indrukken en snel naar bed.
Evengoed hebben we vandaag er weer uitgehaald wat er in zat.


de Efteling: een jeugdsentiment

In de juiste versnelling

De vakantie was TOP !

Het weer zat mee en ik heb veel gezwommen in zee.
De ene dag een ruwe zee en de andere dag vrij kalm; de temperatuur was erg aangenaam.

En anders hadden we het zwembad nog....

 Elke dag ontbijt

s'middags een salade

en s'avonds dineren aan het strand, de kustlijn van Samos, Kokkari in Griekenland

En dan elke dag in een minibus rondtoeren...

 Wat is er heerlijker dan van dit alles te genieten in de juiste versnelling, dus heerlijk op je gemakje?
Poco Poco.



Totdat je pech krijgt en van de andere kant van het eiland een monteur kan verwachten die tot zijn grote verbazing ontdekt dat deze versnellingsbak helemaal in de soep gedraaid is....

Wat zei ik ook al weer in het begin?
"In de juiste versnelling" ....
Deze keer niet dus.
En zo'n grapje duurt dan 3 uur voordat je weer op plaats van bestemming bent.
Al met al is het dan een geluk dat je geen onkosten hebt en voor 7,5 miljoen bent verzekerd!
Ach een deukje of krasje minder....
Maar deze keer stonden we dus met een versnellingspook in onze hand.

Niet de juiste versnelling dus.
Geluk bij een ongeluk; er werd berg afwaarts  gereden.

Verder veel gezien, en rolstoel sjouwen was een favoriete sport...

Museum bezocht,

En veel foto's van de omgeving gemaakt,

Wederom een Top vakantie! 
En volgend jaar?  Eigenlijk maar 1 antwoord mogelijk:
Uitrusten met mijn vriendinnen op Samos.
Ouzo, wijn, lekker eten en een wedstrijd zonnebaden.... 
Gewoon genieten van de rust, boeken verslinden en geen dingen moeten, vooral niets moeten.

Het mooiste van alles is toch wel dat een Kokkariaanse hotelmanager tegen mij zei:
"You're a brave woman".
Thank you Charlie.
See you next year.



 

Ik ga op vakantie en neem mee....

In de hoop dat ik dan niets vergeet....
Een koffer vol spullen en jaren naar de zelfde locatie, dan zou je toch denken dat je wel weet wat er mee moet.
En elk jaar weer gaat de vraag door mijn hoofd:"wat neem ik mee?"
Vervolgens moet die koffer dan 3x op de weegschaal omdat er altijd teveel in zit.
Dit jaar is een speciaal geval, omdat ik moet reizen met iemand met een handicap.
Het is te doen alleen de extra spullen van je mede reisgenoot vraagt ook extra ruimte in de koffer.
En dan niet te vergeten dat ik nog 7 kilo goederen in Griekenland heb achtergelaten vorige keer.
Dus die moeten ook weer mee naar Nederland worden genomen.
Gelukkig betreft het zomergoed en geen dikke wintertruien.
En in het ergste geval bij overgewicht in de koffer verdeel ik dit over het reisgezelschap wat met me meegaat.
Dat gaat wel lukken en wederom wordt dit een geslaagde vakantie!

Energie 'verdelen' en 'opladen'

 
Ieder mens heeft energie nodig om te kunnen presteren. Soms duurt het even voordat de batterij is opgeladen, maar dan kun je er weer tegen aan.

In de afgelopen jaren hebben bij mij de energiebommetjes heel wat van mijn leven afgesnoept. Het steeds op de reserve-accu moeten draaien is me niet in de koude kleren gaan zitten.
Zeker het laatste jaar is mijn reserve aardig opgeraakt.
Om het vol te houden ga ik af en toe eens dansen en probeer de sport een beetje op te pakken.
Ik was al aardig op weg om te beginnen een aantal maanden geleden, in de hoop dat er structuur in zou komen te zitten. Daar zou je dan van kunnen opladen en er weer tegenaan kunnen.....
 
Helaas heb ik moeten verzuimen door wederom de drukte die om mijn partner draait.
Revalidatie en therapeuten, zwemsessies en sportlessen, afspraken met doktoren met gemene injecties, aanpassingen aan hulpmiddelen en contracten afsluiten, zorgkantoren op hun fouten wijzen, werklui aan het werk zetten.

Daar gaat een heleboel energie inzitten, dat kan ik je wel vertellen. Ik heb al heel veel overwonnen en sta nog steeds stevig in mijn schoenen.

Ik mag best trots zijn dat ik dit alleen heb gedaan zonder hulp. Op sommige momenten dacht ik wel eens:"is er nu niet iemand die even kan komen helpen?" .

Toen kwam ik er achter dat ik daar helemaal niet op moest rekenen: iedereen heeft zijn eigen leven en heeft het veel te druk om zijn of haar leven op de rit te houden.
Om het hier vol te houden ontvlucht ik hier die 4 muren; gewoon om er even tussenuit te zijn.
Dan spring ik in de auto en rijd naar een vriendin die begrijpt wat ik bedoel en waar ik mee worstel. Een bakkie troost kan uitkomst bieden en ik laad weer op.

Nee ik ben niet zielig, want ik doe heel veel leuke dingen:
Sauna, zwemmen, badminton en creatief dat ik ben....ik vind altijd wel iets leuks!
Het atelier hier aan huis begint al aardig vol te lopen.
Op kantoor hebben we de ordners al klaar staan en keurig uitgezocht. Alleen het fijne werk moet nog gedaan worden: hier en daar een lampje en schilderijtje en een likje verf.

Soms wordt het me emotioneel gewoon teveel en kan ik niet meer functioneren, krijg huilbuien en wil niemand zien.
Dan is het mooi om er af en toe tussenuit te gaan.
Dat doe ik gelukkig ook met enige regelmaat, hoewel ik me er in het begin erg schuldig over voelde.
Een welverdiende vakantie geniet ik dan in een warm land.
Na een week of 2 ben ik weer opgeladen.

Die batterij is mijn brandstof om te kunnen functioneren en daar moet ik spaarzaam mee omgaan.

 

Schoorsteenveegster

Normaal gesproken laat je iemand het dak op gaan of langs de onderzijde [bij de open haard zelf] de schoorsteen vegen. 
Ik deed dat met iemand samen en dan beide methodes.

Iemand op het dak en laat de kogel zakken en de ander [ik dus]  vangt de resten op....

Het zal hier in huis nooit eens gaan zoals het hoort: snel en met gemak.
Niet dus!
Dat was niet snel maar wel een hele dag [!] en met gemak ook al niet omdat er er wel 15 kilo vuil vastgekoekt zat in de schoorsteen pijp!
Dat werd porren en sjorren; poeren en roeren.
Stampen, duwen en vooral langs de onderzijde met een grote haak de troep naar beneden trekken.

Uiteindelijk was de klus geklaard maar de woonkamer was helemaal met roet gevuld omdat in het laatste stuk, ineens alles naar beneden kwam vallen ...

En dan kan je afplakken met plastic hoezen wat je wilt, alles zit onder. Echt alles!!

Vreselijk vies voel je je dan als je het roet in je neus, oren en alle poriën hebt zitten.

Maar in de haard kan weer gestookt worden!
We zitten er in de winter warmpjes bij.
Die kraaien zullen het wel uit hun hoofd laten om te gaan nestelen....