Ik ga op vakantie en neem mee....

In de hoop dat ik dan niets vergeet....
Een koffer vol spullen en jaren naar de zelfde locatie, dan zou je toch denken dat je wel weet wat er mee moet.
En elk jaar weer gaat de vraag door mijn hoofd:"wat neem ik mee?"
Vervolgens moet die koffer dan 3x op de weegschaal omdat er altijd teveel in zit.
Dit jaar is een speciaal geval, omdat ik moet reizen met iemand met een handicap.
Het is te doen alleen de extra spullen van je mede reisgenoot vraagt ook extra ruimte in de koffer.
En dan niet te vergeten dat ik nog 7 kilo goederen in Griekenland heb achtergelaten vorige keer.
Dus die moeten ook weer mee naar Nederland worden genomen.
Gelukkig betreft het zomergoed en geen dikke wintertruien.
En in het ergste geval bij overgewicht in de koffer verdeel ik dit over het reisgezelschap wat met me meegaat.
Dat gaat wel lukken en wederom wordt dit een geslaagde vakantie!

Energie 'verdelen' en 'opladen'

 
Ieder mens heeft energie nodig om te kunnen presteren. Soms duurt het even voordat de batterij is opgeladen, maar dan kun je er weer tegen aan.

In de afgelopen jaren hebben bij mij de energiebommetjes heel wat van mijn leven afgesnoept. Het steeds op de reserve-accu moeten draaien is me niet in de koude kleren gaan zitten.
Zeker het laatste jaar is mijn reserve aardig opgeraakt.
Om het vol te houden ga ik af en toe eens dansen en probeer de sport een beetje op te pakken.
Ik was al aardig op weg om te beginnen een aantal maanden geleden, in de hoop dat er structuur in zou komen te zitten. Daar zou je dan van kunnen opladen en er weer tegenaan kunnen.....
 
Helaas heb ik moeten verzuimen door wederom de drukte die om mijn partner draait.
Revalidatie en therapeuten, zwemsessies en sportlessen, afspraken met doktoren met gemene injecties, aanpassingen aan hulpmiddelen en contracten afsluiten, zorgkantoren op hun fouten wijzen, werklui aan het werk zetten.

Daar gaat een heleboel energie inzitten, dat kan ik je wel vertellen. Ik heb al heel veel overwonnen en sta nog steeds stevig in mijn schoenen.

Ik mag best trots zijn dat ik dit alleen heb gedaan zonder hulp. Op sommige momenten dacht ik wel eens:"is er nu niet iemand die even kan komen helpen?" .

Toen kwam ik er achter dat ik daar helemaal niet op moest rekenen: iedereen heeft zijn eigen leven en heeft het veel te druk om zijn of haar leven op de rit te houden.
Om het hier vol te houden ontvlucht ik hier die 4 muren; gewoon om er even tussenuit te zijn.
Dan spring ik in de auto en rijd naar een vriendin die begrijpt wat ik bedoel en waar ik mee worstel. Een bakkie troost kan uitkomst bieden en ik laad weer op.

Nee ik ben niet zielig, want ik doe heel veel leuke dingen:
Sauna, zwemmen, badminton en creatief dat ik ben....ik vind altijd wel iets leuks!
Het atelier hier aan huis begint al aardig vol te lopen.
Op kantoor hebben we de ordners al klaar staan en keurig uitgezocht. Alleen het fijne werk moet nog gedaan worden: hier en daar een lampje en schilderijtje en een likje verf.

Soms wordt het me emotioneel gewoon teveel en kan ik niet meer functioneren, krijg huilbuien en wil niemand zien.
Dan is het mooi om er af en toe tussenuit te gaan.
Dat doe ik gelukkig ook met enige regelmaat, hoewel ik me er in het begin erg schuldig over voelde.
Een welverdiende vakantie geniet ik dan in een warm land.
Na een week of 2 ben ik weer opgeladen.

Die batterij is mijn brandstof om te kunnen functioneren en daar moet ik spaarzaam mee omgaan.

 

Schoorsteenveegster

Normaal gesproken laat je iemand het dak op gaan of langs de onderzijde [bij de open haard zelf] de schoorsteen vegen. 
Ik deed dat met iemand samen en dan beide methodes.

Iemand op het dak en laat de kogel zakken en de ander [ik dus]  vangt de resten op....

Het zal hier in huis nooit eens gaan zoals het hoort: snel en met gemak.
Niet dus!
Dat was niet snel maar wel een hele dag [!] en met gemak ook al niet omdat er er wel 15 kilo vuil vastgekoekt zat in de schoorsteen pijp!
Dat werd porren en sjorren; poeren en roeren.
Stampen, duwen en vooral langs de onderzijde met een grote haak de troep naar beneden trekken.

Uiteindelijk was de klus geklaard maar de woonkamer was helemaal met roet gevuld omdat in het laatste stuk, ineens alles naar beneden kwam vallen ...

En dan kan je afplakken met plastic hoezen wat je wilt, alles zit onder. Echt alles!!

Vreselijk vies voel je je dan als je het roet in je neus, oren en alle poriën hebt zitten.

Maar in de haard kan weer gestookt worden!
We zitten er in de winter warmpjes bij.
Die kraaien zullen het wel uit hun hoofd laten om te gaan nestelen....

Tijd voor vakantie

Langzaam maar zeker komt de vakantie dichterbij.
Het weer in mogen stappen in het vliegtuig en een paar uur later op Griekse bodem uit te mogen stappen, ik kan niet wachten!
Heerlijke wijn en Griekse gerechten en vooral het ruisen van de zee over de kleine kiezels....

Kokkari

De eerste Ouzo smaakt altijd het lekkerste na het omkleden bij aankomst. Bikini aan en heerlijk een strandbedje huren.

Vooral de 1 ste dag geen boek lezen! Nee gewoon je ogen dicht en genieten maar..

De koffer komt later wel en kan een dagje langer wachten. Zaak is dat je de allereerste indrukken goed in je opneemt.

Daar kun je heel lang op teren.

Deze keer reis ik niet alleen maar heb een reisgezelschap bij me die half om half van mij de zorgtaken gaat overnemen.

Dit wordt een werk en ontspan vakantie.

De gehele bestelling van de Home-care afdeling op Samos staat kant en klaar.

Nu kan er niets meer mis gaan! Zelfs de huurauto heeft de afmetingen van een VIP - wagon !
We moeten daar onze koffers, handbagage en een rolstoel in kwijt.

Is dat even luxe rijden?
Te weten dat daar alleen maar kleine autootjes rondrijden op het eiland....kom ik aan met zo'n slee!

Ach, als we maar genieten, en dat doen we!
Tijd voor vakantie en heerlijk dineren....ik kijk er al een jaar naar uit!!

Een Kokkariaans virus dat niet meer te genezen is...



Samos is als thuiskomen bij vrienden.