donderdag 26 december 2013
zondag 22 december 2013
Kerst en de jaarswisseling 2013
Ik wens iedereen een heel fijn kerstfeest toe met de overdenkingen voor de komende tijd. Dat iedereen maar een goed, gelukkig en gezond leven tegemoet mag gaan.
De beste wensen voor 2014!
De beste wensen voor 2014!
donderdag 21 november 2013
Eenzaamheid anno 2013
Verslag van een bijeenkomst van mantelzorgers in mijn woonplaats:
"Eenzaamheid" is het thema deze keer, en ik merk dat er veel problemen zijn bij het
verwerken van het verlies van "het niet meer samen de dingen van het leven delen"...
De ene partner is ziek, snapt het allemaal niet meer door een aangetast geheugen
of iemand heeft een partner in een verpleeghuis en die daardoor de thuis situatie moeilijk aan kan.
Voor mij is het een duidelijke zaak:
iedereen kampt met een soort "eenzaamheid".
Want waar haal je de spirit vandaan om weer de dingen van alle dag op te pakken als zijnde je gezond was met zijn twee.
Samen deed je al die dingen en nu moet je veelal alles alleen doen of op zoek gaan naar een maatje.
De wereld denkt dat je het allemaal wel red, want je klaagt niet.
Niets is minder waar, want de tranen zijn er wel degelijk, veelal s'avonds laat als je alleen bent.
We willen niet huilen waar een ander bij is.
Ik hoor de mensen aan die om mij heen zitten en de boodschap is duidelijk:
Er moet maatwerk geleverd worden aan mijn gelijk gestemden.
Er moet iets gedaan worden om deze mensen weer de gezonde start te geven om niet op te geven.
Ze moeten de schouders zijn waar anderen op leunen. De partners leunen al zoveel op hun schouders.
Nu is het tijd voor een schouder waar zij op kunnen uithuilen of hun verhaal bij kwijt kunnen.
Wat zou het toch mooi zijn als iedereen een maatje zou hebben waar we ons even aan op konden trekken.
Nederland kan niet zonder vrijwilligers die zich inzetten voor de medemens en mensen die het al zo moeilijk hebben
om de wereld draaiende te houden in dit hectische leventje wat ze nu leven.
Of ik zelf iemand nodig heb om te overleven? Vast wel, maar eerst ben ik op zoek naar mensen die mijn
medemens en gelijkgestemden kunnen komen helpen, daarna zal ik vast tijd hebben om een kopje thee te drinken
met mijn maatje.
Agnes
PGB ambassadeur
"Eenzaamheid" is het thema deze keer, en ik merk dat er veel problemen zijn bij het
verwerken van het verlies van "het niet meer samen de dingen van het leven delen"...
De ene partner is ziek, snapt het allemaal niet meer door een aangetast geheugen
of iemand heeft een partner in een verpleeghuis en die daardoor de thuis situatie moeilijk aan kan.
Voor mij is het een duidelijke zaak:
iedereen kampt met een soort "eenzaamheid".
Want waar haal je de spirit vandaan om weer de dingen van alle dag op te pakken als zijnde je gezond was met zijn twee.
Samen deed je al die dingen en nu moet je veelal alles alleen doen of op zoek gaan naar een maatje.
De wereld denkt dat je het allemaal wel red, want je klaagt niet.
Niets is minder waar, want de tranen zijn er wel degelijk, veelal s'avonds laat als je alleen bent.
We willen niet huilen waar een ander bij is.
Ik hoor de mensen aan die om mij heen zitten en de boodschap is duidelijk:
Er moet maatwerk geleverd worden aan mijn gelijk gestemden.
Er moet iets gedaan worden om deze mensen weer de gezonde start te geven om niet op te geven.
Ze moeten de schouders zijn waar anderen op leunen. De partners leunen al zoveel op hun schouders.
Nu is het tijd voor een schouder waar zij op kunnen uithuilen of hun verhaal bij kwijt kunnen.
Wat zou het toch mooi zijn als iedereen een maatje zou hebben waar we ons even aan op konden trekken.
Nederland kan niet zonder vrijwilligers die zich inzetten voor de medemens en mensen die het al zo moeilijk hebben
om de wereld draaiende te houden in dit hectische leventje wat ze nu leven.
Of ik zelf iemand nodig heb om te overleven? Vast wel, maar eerst ben ik op zoek naar mensen die mijn
medemens en gelijkgestemden kunnen komen helpen, daarna zal ik vast tijd hebben om een kopje thee te drinken
met mijn maatje.
Agnes
PGB ambassadeur
zondag 6 oktober 2013
Met varken en koe naar Samos toe!
Het is weer een mooie vakantie geweest voor varken en koe. Ze hebben genoten van een welverdiende vakantie. Mee geweest naar Potami Beach en de watervallen bezocht. Heerlijk aan de dis, maar niet gezwommen in de zee. Wel een hele tour gereden over het eiland en van alles gezien. Moe en voldaan naar bed gegaan om de volgende dag weer fris en fruitig aan de Griekse salade te zitten. Elk jaar gaan ze met me mee en natuurlijk moeten we deze traditie voortzetten. Een kinderboek over "varken en koe naar Samos toe", zal een overweging zijn. Ach, het houd me jong...
maandag 23 september 2013
2014 wordt het beste jaar ooit !
Het besef dat we heerlijk gaan genieten in het warme vakantieland van mijn dromen dat geeft me een gevoel van rust. Rust om me heen en even de snelle wereld vergeten. Even weg van al die vervelende dingen om me heen: mensen die mij niet mogen of me dwars liggen.
Ik ga heerlijk genieten en dat doe ik met mijn grote liefde! Ik trek me niets aan van wat mensen van me denken; ik doe waar ik zin in heb. Ik heb er totaal geen zin in om maar enig familiair samenzijn te ondernemen. Ik heb geleerd om op eigen benen te staan. Laat mij maar lekker mijn eigen weg gaan.
Verplichtingen gelden niet meer voor mij. Ik trek me terug in mijn eigen leuke wereld. Er is geen tijd voor afgunst en verdriet. Alleen ons geluk telt, meer niet.
Ik voel me vrij en gelukkig en zo zal het altijd blijven.
Samos, mijn eiland!
Ik ga heerlijk genieten en dat doe ik met mijn grote liefde! Ik trek me niets aan van wat mensen van me denken; ik doe waar ik zin in heb. Ik heb er totaal geen zin in om maar enig familiair samenzijn te ondernemen. Ik heb geleerd om op eigen benen te staan. Laat mij maar lekker mijn eigen weg gaan.
Verplichtingen gelden niet meer voor mij. Ik trek me terug in mijn eigen leuke wereld. Er is geen tijd voor afgunst en verdriet. Alleen ons geluk telt, meer niet.
Ik voel me vrij en gelukkig en zo zal het altijd blijven.
Samos, mijn eiland!
dinsdag 17 september 2013
Een feest om nooit te vergeten!
Wij hebben genoten van een prachtig feest!
Al onze dierbare vrienden waren aanwezig. Gezellige muziek en veel cadeaus gehad.
Straks een mooi fotoboek als herinnering om nog eens in terug te bladeren.
Vrijdag de 13 de was een onvergetelijke dag!
zaterdag 13 juli 2013
Vriendschap
Vriendschap:
Vriendschap is een rijkdom voor velen.
Met daarin momenten van geven en nemen en delen.
Vrienden die komen en gaan.
Zij wandelen een stuk mee in je dagelijkse bestaan.
Echte vrienden daar kun je op bouwen,
en die kun je blind vertrouwen.
Bij vrienden mag je huilen,
en je eens verschuilen.
Bij vrienden mag je lachen en praten,
echte vrienden zullen je niet haten.
Bij vrienden die er altijd voor je zijn,
is het altijd fijn.
Vrienden zullen je omarmen,
dat zijn mensen waarbij je je kunt warmen.
Zoveel vrienden om ons heen; het is als een prachtig schilderij,
en er komen nog veel meer vrienden bij....
Vriendschap is een rijkdom voor velen.
Met daarin momenten van geven en nemen en delen.
Vrienden die komen en gaan.
Zij wandelen een stuk mee in je dagelijkse bestaan.
Echte vrienden daar kun je op bouwen,
en die kun je blind vertrouwen.
Bij vrienden mag je huilen,
en je eens verschuilen.
Bij vrienden mag je lachen en praten,
echte vrienden zullen je niet haten.
Bij vrienden die er altijd voor je zijn,
is het altijd fijn.
Vrienden zullen je omarmen,
dat zijn mensen waarbij je je kunt warmen.
Zoveel vrienden om ons heen; het is als een prachtig schilderij,
en er komen nog veel meer vrienden bij....
woensdag 3 juli 2013
Dat zou toch mooi zijn
Dat zou toch mooi zijn om zo'n prachtig leventje te hebben waarin alles werkt en alles mee zit. Wie wil dat nu niet?
Heerlijk onbezorgd te leven en eigenlijk [niet al te gek] eens een keer uit de band te springen. En dan doel ik niet op buitenissig veel geld te spenderen aan goederen die te luxe zijn, maar gewoon eens uit eten gaan of naar de film of zomaar eens een hotelletje boeken. Da's toch niet te veel gevraagd.
Nu wil het feit dat zo'n beetje iedereen in een soort van crisis is geraakt. En niet zo'n klein beetje ook, want hoewel de reclame op tv tettert dat je de applicatie moet downloaden om in een restaurant te kunnen reserveren....[er komt geen kip, hond of mens] ...we gaan massaal achter het fornuis.
Ik zie bij mij in de buurt de achtertuinen vol zitten met mensen die gewoon in de tuin de borden op tafel zetten; tja da's ook buiten de deur eten. Iedereen aan de dis op het plaatsje achter het huis. Niks geks en heel normaal. Hoe anders is dat ooit geweest dat je echt in de rij moest staan voor een tafel in je favoriete restaurant? Dat komt op sommige plekken op de aardbol nog wel eens voor, maar dat is maar zelden. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn favoriete restaurant nog van die dikke rijen heeft met mensen die op een tafel wachten. Heerlijk! Hoe mooi zou dat toch zijn dat dat stand mag houden.
Even terug naar mijn basis: de gewone basis behoeften worden op allerlei fronten al aangetast d.m.v. het terug schroeven van de uitgaves. Niet zo zeer mijn schuld, maar van allerlei toevalligheden. De wet van Murphy.
Zoiets krijg je niet 1, 2, 3 bij je deur weg. Jammer, want ik had het al niet al te makkelijk. Ik word werkelijk door het lot getart. En daar kwam sinds vandaag nog een schepje bovenop. De gaatjes van de broekriem zijn nu bijna allemaal gebruikt en het einde is in zicht. Toen besloot ik het maar eens op tafel te gooien en daar eens openhartig over te praten. Ik kan wel zeggen dat lucht op en wie weet zijn er nieuwe mogelijkheden geschept. De toekomst zal dat uitwijzen en wie weet zal dit een nieuwe start zijn.
Dat zou toch mooi zijn....
Flink sparen is de oplossing en wellicht kan het geld weer gaan rollen in Nederland.
Daar worden we allemaal vrolijker van.
Dat zou toch mooi zijn
Heerlijk onbezorgd te leven en eigenlijk [niet al te gek] eens een keer uit de band te springen. En dan doel ik niet op buitenissig veel geld te spenderen aan goederen die te luxe zijn, maar gewoon eens uit eten gaan of naar de film of zomaar eens een hotelletje boeken. Da's toch niet te veel gevraagd.
Nu wil het feit dat zo'n beetje iedereen in een soort van crisis is geraakt. En niet zo'n klein beetje ook, want hoewel de reclame op tv tettert dat je de applicatie moet downloaden om in een restaurant te kunnen reserveren....[er komt geen kip, hond of mens] ...we gaan massaal achter het fornuis.
Ik zie bij mij in de buurt de achtertuinen vol zitten met mensen die gewoon in de tuin de borden op tafel zetten; tja da's ook buiten de deur eten. Iedereen aan de dis op het plaatsje achter het huis. Niks geks en heel normaal. Hoe anders is dat ooit geweest dat je echt in de rij moest staan voor een tafel in je favoriete restaurant? Dat komt op sommige plekken op de aardbol nog wel eens voor, maar dat is maar zelden. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn favoriete restaurant nog van die dikke rijen heeft met mensen die op een tafel wachten. Heerlijk! Hoe mooi zou dat toch zijn dat dat stand mag houden.
Even terug naar mijn basis: de gewone basis behoeften worden op allerlei fronten al aangetast d.m.v. het terug schroeven van de uitgaves. Niet zo zeer mijn schuld, maar van allerlei toevalligheden. De wet van Murphy.
Zoiets krijg je niet 1, 2, 3 bij je deur weg. Jammer, want ik had het al niet al te makkelijk. Ik word werkelijk door het lot getart. En daar kwam sinds vandaag nog een schepje bovenop. De gaatjes van de broekriem zijn nu bijna allemaal gebruikt en het einde is in zicht. Toen besloot ik het maar eens op tafel te gooien en daar eens openhartig over te praten. Ik kan wel zeggen dat lucht op en wie weet zijn er nieuwe mogelijkheden geschept. De toekomst zal dat uitwijzen en wie weet zal dit een nieuwe start zijn.
Dat zou toch mooi zijn....
Flink sparen is de oplossing en wellicht kan het geld weer gaan rollen in Nederland.
Daar worden we allemaal vrolijker van.
Dat zou toch mooi zijn
donderdag 2 mei 2013
Wat betekent "respect" eigenlijk?
Weten we eigenlijk wel wat respect betekent?
Ik denk zelf dat de maatschappij [ dat zijn de mensen om mij heen] een hele grote mond heeft en zegt dat ze tolerant zijn in bijna alles.
Maar als er zaken zijn die ze dan vervolgens niet onder controle hebben, dan krijgen ze ineens een heel ander idee.
Mensen reageren dan heel agressief en verzetten zich tegen alles en iedereen om zich heen op dat moment.
Dat gevoel gaat gepaard met woede, boosheid en emoties niet meer onder controle hebben, zich uiten in woorden waarvan ze de gevolgen niet eens van weten in te schatten.
Dat heeft tot gevolg dat een verhaal een heel ander leven gaat leiden en de kern niet meer een waarheid is.
Een fictive verhaal lijn; " oftewel de klok horen luiden en niet weten waar de klepel hangt".
Neem mijn pas genomen besluit eens:
Ik word ten huwelijk gevraagd en zeg ja; dan in eens nadat de huwelijks voltrekking heeft plaatsgevonden en mensen krijgen daar lucht van worden er allerlei woeste dingen geroepen.
Dat had je toch moeten zeggen...en waarom heb je het ons niet verteld... en tal van andere zaken die er niet toe doen.
Respecteren van de keuze dat je dat aan niemand wilde vertellen wordt resoluut van tafel geveegd.
Het meest erge dat iemand te horen kan krijgen is dat je het doet om het geld.
Geld is er niet, dus daar kan het niet aan liggen.
De intense steek van pijn heb ik nu ook mogen ervaren:
"als dat idee van haar afkomt, dan weet ik genoeg".
Ik kan je verzekeren, mij moet je niet boos of kwaad maken, want dan komt het nooit meer goed!
Ik ben gelukkig met mijn man en daar komt niets of niemand tussen.
Respecteer onze keuzes en leg je er bij neer.
Probeer voor de ander blij te zijn dan maak je voor jezelf het leven wat draaglijker.
Ik denk zelf dat de maatschappij [ dat zijn de mensen om mij heen] een hele grote mond heeft en zegt dat ze tolerant zijn in bijna alles.
Maar als er zaken zijn die ze dan vervolgens niet onder controle hebben, dan krijgen ze ineens een heel ander idee.
Mensen reageren dan heel agressief en verzetten zich tegen alles en iedereen om zich heen op dat moment.
Dat gevoel gaat gepaard met woede, boosheid en emoties niet meer onder controle hebben, zich uiten in woorden waarvan ze de gevolgen niet eens van weten in te schatten.
Dat heeft tot gevolg dat een verhaal een heel ander leven gaat leiden en de kern niet meer een waarheid is.
Een fictive verhaal lijn; " oftewel de klok horen luiden en niet weten waar de klepel hangt".
Neem mijn pas genomen besluit eens:
Ik word ten huwelijk gevraagd en zeg ja; dan in eens nadat de huwelijks voltrekking heeft plaatsgevonden en mensen krijgen daar lucht van worden er allerlei woeste dingen geroepen.
Dat had je toch moeten zeggen...en waarom heb je het ons niet verteld... en tal van andere zaken die er niet toe doen.
Respecteren van de keuze dat je dat aan niemand wilde vertellen wordt resoluut van tafel geveegd.
Het meest erge dat iemand te horen kan krijgen is dat je het doet om het geld.
Geld is er niet, dus daar kan het niet aan liggen.
De intense steek van pijn heb ik nu ook mogen ervaren:
"als dat idee van haar afkomt, dan weet ik genoeg".
Ik kan je verzekeren, mij moet je niet boos of kwaad maken, want dan komt het nooit meer goed!
Ik ben gelukkig met mijn man en daar komt niets of niemand tussen.
Respecteer onze keuzes en leg je er bij neer.
Probeer voor de ander blij te zijn dan maak je voor jezelf het leven wat draaglijker.
dinsdag 30 april 2013
Ik ben de koningin
De koningin treedt af.
Maar sinds gisteren was er al een nieuwe koningin gekozen!
En dat ben ik,... zielsgelukkig met mijn koning in ons kasteel.
De vlag hing uit om deze dag te vieren.
Natuurlijk de koffie en de taart en het feest.
Maar dat er mensen zijn die dat niet respecteren kun je toch bijna niet geloven?
En die zijn er helaas wel.
Respectloos naar ons toe.
Dat snijdt diepe wonden in onze ziel en maakt mij en mijn man erg verdrietig.
Maar ik en mijn koning zullen zegevieren, want respectloze mensen, daar zullen wij precies zo mee omgaan zoals ze met ons omgaan.
Ons kunnen ze niet van de troon afwerpen, wij zijn "onschendbaar".
Koning en koningin vieren de rest van hun leven feest.
En ze leefden nog lang en gelukkig.
zaterdag 13 april 2013
Soms zit het mee,....soms zit het tegen....
Soms kunnen er situaties ontstaan dat je denkt: "Heb ik dat?"
Zo is het bij mij al weken, dan al niet maanden of jaren.
Het een stapelt zich na het andere op.
Je kunt het zo gek niet bedenken, echt alles is bij mij al de revue gepasseerd.
Voorlopig kan ik wel terug kijken op een huis dat al vele malen doorgelicht is en aangepast en verbeterd.
Situaties die overwonnen zijn
Is het de auto niet die kosten met zich meebrengt, dan is het wel een of andere rekening die opeens zomaar heel erg plotseling uit een onverwachte hoek komt.
Tja en daar sta je dan: [kijkend naar je broekzakken waar de spinnetjes aanhangen]
Al in geen maanden eens een lekker gevoel gehad waarbij ik dacht:'zo dat hebben we ook weer voor elkaar'.
Een etentje buiten de deur zit er voorlopig niet in maar wellicht zelf een heerlijke tosti maken? Daar is toch niks mis mee?
Voorlopig zijn we er lekker mee opgezadeld met die onverwachte dingen en waar voorlopig nog geen einde aan lijkt te komen.
Ik houd goede moed en vecht terug tegen alles wat op mijn pad komt.
Het heeft me ver gebracht, maar of ik tegen alles bestand ben?
Ik ben namelijk al geruime tijd bezig mijn spaarzame reserves aan te spreken.
Dan heb ik het niet over mijn bankrekening maar over mijn fysieke en mentale krachten.
Die reserves raken ook op.
Vandaar dat ik af en toe de batterij moet opladen door middel van een periode van bezinning en rust.
Dat staat gelukkig binnenkort voor de deur.
Even de boel de boel laten en weg van alles.
Nee dat is geen vlucht maar pure noodzaak.
En het blijkt in de praktijk dat ik in vele opzichten alles alleen moet doen.
Helaas is dat niet anders te regelen.
Ook de eind controle valt onder mijn beheer.
Laatst had ik vreselijke last van mijn nek, rug en schouders.
En wat blijkt er aan de hand te zijn?
Ik heb last van managers-stress.
Het bestaat echt!
Dus moet ik me van nu af wapenen tegen alles wat stressvol is.
Dat zal vast wel goed komen.
Zo is het bij mij al weken, dan al niet maanden of jaren.
Het een stapelt zich na het andere op.
Je kunt het zo gek niet bedenken, echt alles is bij mij al de revue gepasseerd.
Voorlopig kan ik wel terug kijken op een huis dat al vele malen doorgelicht is en aangepast en verbeterd.
Situaties die overwonnen zijn
Is het de auto niet die kosten met zich meebrengt, dan is het wel een of andere rekening die opeens zomaar heel erg plotseling uit een onverwachte hoek komt.
Tja en daar sta je dan: [kijkend naar je broekzakken waar de spinnetjes aanhangen]
Al in geen maanden eens een lekker gevoel gehad waarbij ik dacht:'zo dat hebben we ook weer voor elkaar'.
Een etentje buiten de deur zit er voorlopig niet in maar wellicht zelf een heerlijke tosti maken? Daar is toch niks mis mee?
Voorlopig zijn we er lekker mee opgezadeld met die onverwachte dingen en waar voorlopig nog geen einde aan lijkt te komen.
Ik houd goede moed en vecht terug tegen alles wat op mijn pad komt.
Het heeft me ver gebracht, maar of ik tegen alles bestand ben?
Ik ben namelijk al geruime tijd bezig mijn spaarzame reserves aan te spreken.
Dan heb ik het niet over mijn bankrekening maar over mijn fysieke en mentale krachten.
Die reserves raken ook op.
Vandaar dat ik af en toe de batterij moet opladen door middel van een periode van bezinning en rust.
Dat staat gelukkig binnenkort voor de deur.
Even de boel de boel laten en weg van alles.
Nee dat is geen vlucht maar pure noodzaak.
En het blijkt in de praktijk dat ik in vele opzichten alles alleen moet doen.
Helaas is dat niet anders te regelen.
Ook de eind controle valt onder mijn beheer.
Laatst had ik vreselijke last van mijn nek, rug en schouders.
En wat blijkt er aan de hand te zijn?
Ik heb last van managers-stress.
Het bestaat echt!
Dus moet ik me van nu af wapenen tegen alles wat stressvol is.
Dat zal vast wel goed komen.
dinsdag 9 april 2013
Glasvezel, we gaan er aan geloven!
De glasvezel, hij is er al of komt hij bij de meeste mensen nu dus echt het huis binnen.
Nee, nog niet aangesloten, maar wellicht gaan velen nu wel overstag.
Een mooie kabel buiten vanuit de grond zo het huis in.
Of we er nu of wel iets mee gaan doen.... het zal vele malen sneller gaan die verbindingen met internet.
Nog sneller? Dan krijg je morgen antwoord op het bericht wat je volgende week gaat versturen.
Dat zou handig zijn om op die wijze de toekomst in te gaan!
Een vooruitziende blik krijg ik dan opeens; ha ha die had ik al hoor!
Glasvezel, dat zo'n kabeltje zo dun was : nooit geweten!
a.jpg)
Nee, nog niet aangesloten, maar wellicht gaan velen nu wel overstag.
Een mooie kabel buiten vanuit de grond zo het huis in.
Of we er nu of wel iets mee gaan doen.... het zal vele malen sneller gaan die verbindingen met internet.
Nog sneller? Dan krijg je morgen antwoord op het bericht wat je volgende week gaat versturen.
Dat zou handig zijn om op die wijze de toekomst in te gaan!
Een vooruitziende blik krijg ik dan opeens; ha ha die had ik al hoor!
Glasvezel, dat zo'n kabeltje zo dun was : nooit geweten!
a.jpg)
dinsdag 26 februari 2013
Als het moet, doe het dan goed!
Dat er veel geregeld moet worden in Nederland is waar want, zoals eens eerder werd gezegd door verschillende politici, er zijn gewoon teveel regels hier in Nederland.
Een jaar later na het aanvragen van een PGB (=persoonsgebondenbudget) zijn we dan eindelijk beland bij het 'nooit meer hoeven aanvragen van een indicatie voor verblijf'. Dat is lekker en ook veel handiger.
Wat moet je anders met al die papieren rompslomp?
Alles digitaal is vele malen handiger, maar ook weer veel complexer i.v.m. allerlei wachtwoorden en inlogcodes.
Daar heb je al bijna een apart boekje voor nodig. En dan nog maar te zwijgen over al die sites waar je producten gaat bestellen die met al die zorg te maken hebben: ook allemaal accounts aanmaken en weer andere wachtwoorden.
Bij mij is er geen eentje het zelfde en dan raak je wel eens in de war.
Om daar nu in een mail [weliswaar aan je zelf] alles neer te zetten is niet handig, want wat doe je als je geen internet meer hebt?
Dan heb je een probleem, dus dan maar een boekje.
Als het moet doe het dan goed!
Alles dus dubbel, email en een boekje.
Ook zorgovereenkomsten en arbeidscontracten moeten in 2-voud en soms in 3-voud.
Check en dubbel check!
Kasten vol met dossier en fijn dat we kantoor aan huis hebben. Dat bedrijfje van mij loopt aardig op rolletjes.
De jaarafschriften zijn binnen en de beschikkingen zijn bijna allemaal binnen van dit nieuwe jaar.
En er komen nog steeds nieuwe ordners bij om alles goed geordend te houden.
Als het moet dan moet het goed!
Zo ook met de rest van de dingen om ons heen:
Sporten en zwemmen en vooral de sociale wereld om ons heen.
Geen gekkigheid maar structuur en regelmaat waar alles om draait, elke dag weer.
Een leerschool en ik ben de juf.
Het zwarte schoolbord wordt elke dag met krijt beschreven en s'avonds uitgewist, om de informatie voor de nieuwe dag op te schrijven.
Structuur, dag doornemen en evalueren, afgewisseld met ontspanning, leerdoelen bijstellen en handhaving van de opgedane kennis.
Elke dag opnieuw.
Maar vooral de beleving van alle dingen op een dag en wetende dat je nog dingen kunt behalen en behouden is van essentieel belang! Fijn dat je elkaar hebt en op elkaar kunt terugvallen. Wij zijn een ijzersterk team, want als het moet dan doen we het ook goed.
Door dik en dun zijn we gegaan: hoge toppen en diepe dalen hebben we gehad, om uiteindelijk het geplaveide pad te kunnen bewandelen!
We zijn trots op elkaar en zien dat we er alleen maar sterker zijn uitgekomen.
Dan is ons doel voor de toekomst allen maar mooier:
Want als het moet dan doen wij het niet alleen goed, maar nog beter!
woensdag 16 januari 2013
5 minuten
Het duurt maar 5 minuten, meer niet.
5 minuten om je wereld totaal te zien veranderen.
5 minuten om je rot te voelen.
5 minuten om een gat in de lucht te springen.
5 minuten om in slaap te komen, na een slaappil.
5 minuten om door een rot telefoontje alles anders te zien.
5 minuten om de slappe lach te krijgen.
5 minuten om na een verkeerde afslag weer op de goede weg te zitten.
5 minuten om fantastisch idee te verzinnen.
5 minuten om na te denken toch die afspraak door te laten gaan.
5 minuten om snel even die boodschap te halen.
5 minuten om een snelle maaltijd te bereiden.
5 minuten om je om te kleden om naar dat feest te gaan.
5 minuten om een vriendendienst te doen.
5 minuten zijn zo belangrijk al is het maar om de ander aan te horen.
Wat is nou 5 minuten?
Ik vraag me wel eens af waarom andere mensen zo'n moeite hebben met 5 minuten.
vrijdag 11 januari 2013
cadeau voor mezelf
Het moest er maar eens van komen om mezelf een groot cadeau te geven. Daar heb ik wel recht op zou ik zeggen.
En dan kun je zo heerlijk weg dromen tijdens zo'n ritje in je nieuwe auto.
Heerlijk wat een vrijheid!
Een super de luxe hebbedingetje.......
Daar ga ik kilometers van genieten!
Abonneren op:
Posts (Atom)
