Vriendschap

Vriendschap:

Vriendschap is een rijkdom voor velen.
Met daarin momenten van geven en nemen en delen.
Vrienden die komen en gaan.
Zij wandelen een stuk mee in je dagelijkse bestaan.
Echte vrienden daar kun je op bouwen,
en die kun je blind vertrouwen.
Bij vrienden mag je huilen,
en je eens verschuilen.
Bij vrienden mag je lachen en praten,
echte vrienden zullen je niet haten.
Bij vrienden die er altijd voor je zijn,
is het altijd fijn.
Vrienden zullen je omarmen,
dat zijn mensen waarbij je je kunt warmen.
Zoveel vrienden om ons heen; het is als een prachtig schilderij,
en er komen nog veel meer vrienden bij....

Dat zou toch mooi zijn

Dat zou toch mooi zijn om zo'n prachtig leventje te hebben waarin alles werkt en alles mee zit. Wie wil dat nu niet?
Heerlijk onbezorgd te leven en eigenlijk [niet al te gek] eens een keer uit de band te springen. En dan doel ik niet op buitenissig veel geld te spenderen aan goederen die te luxe zijn, maar gewoon eens uit eten gaan of naar de film of zomaar eens een hotelletje boeken. Da's toch niet te veel gevraagd.
Nu wil het feit dat zo'n beetje iedereen in een soort van crisis is geraakt. En niet zo'n klein beetje ook, want hoewel de reclame op tv tettert dat je de applicatie moet downloaden om in een restaurant te kunnen reserveren....[er komt geen kip, hond of mens] ...we gaan massaal achter het fornuis.
Ik zie bij mij in de buurt de achtertuinen vol zitten met mensen die gewoon in de tuin de borden op tafel zetten; tja da's ook buiten de deur eten. Iedereen aan de dis op het plaatsje achter het huis. Niks geks en heel normaal. Hoe anders is dat ooit geweest dat je echt in de rij moest staan voor een tafel in je favoriete restaurant? Dat komt op sommige plekken op de aardbol nog wel eens voor, maar dat is maar zelden. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat mijn favoriete restaurant nog van die dikke rijen heeft met mensen die op een tafel wachten. Heerlijk! Hoe mooi zou dat toch zijn dat dat stand mag houden.
Even terug naar mijn basis: de gewone basis behoeften worden op allerlei fronten al aangetast d.m.v. het terug schroeven van de uitgaves. Niet zo zeer mijn schuld, maar van allerlei toevalligheden. De wet van Murphy.
Zoiets krijg je niet 1, 2, 3 bij je deur weg. Jammer, want ik had het al niet al te makkelijk. Ik word werkelijk door het lot getart. En daar kwam sinds vandaag nog een schepje bovenop. De gaatjes van de broekriem zijn nu bijna allemaal gebruikt en het einde is in zicht. Toen besloot ik het maar eens op tafel te gooien en daar eens openhartig over te praten. Ik kan wel zeggen dat lucht op en wie weet zijn er nieuwe mogelijkheden geschept. De toekomst zal dat uitwijzen en wie weet zal dit een nieuwe start zijn.
Dat zou toch mooi zijn.... 
Flink sparen is de oplossing en wellicht kan het geld weer gaan rollen in Nederland.
Daar worden we allemaal vrolijker van.
Dat zou toch mooi zijn