Best moeilijk....

....En dan ben je ineens weer samen: dat is wennen na 9 maanden.

Een hele tijd alleen vertoefd in huis en verbouwd samen met de aannemer....

Tjonge wat een werk. En nu dat het allemaal nog afgewerkt moet worden, heb ik geen zin meer.

Hoofdpijn en slecht slapen en een partner die te pas en te onpas uit bed moet.

Niet makkelijk allemaal, maar het is er wel en ik kan er niet omheen.

Overdag moet ik mijn slaap maar inhalen; in de hoop dat dat in de toekomst nog gaat verbeteren.

Een slaap-apneu apparaat wat niet goed aansloot is ook mede de oorzaak geweest met een 'lekkend masker' dat de nachtelijke rust werd verstoord.

Maar nu sinds een paar dagen duidelijk is geworden dat er een verkeerd masker gebruikt was zal het allemaal beter gaan.

Zo zal er een diepe slaap gerealiseerd kunnen worden en blijf je niet in de lichte slaap hangen.

Het eet patroon is net zo essentieel als de nachtrust.

2 bouwstenen waar een goed uitgerust lichaam op moet werken.

Bij CVA patienten is dat natuurlijk niet te meten met de dag.

Als er maar enige verbeteringen in zitten.

Een paar keer heb ik al mijn slaap attributen moeten oppakken om elders te gaan slapen.

Dat is nog altijd beter dan niet slapen.
Het blijft moeilijk en de nodige woorden zijn ook al gevallen omdat ik heel erg kort in de kar ben met te weinig slaap.
Het blijft een feit we kunnen er beide niets aan doen en moeten er het beste van maken.

KRACHT !

Wij hebben het gedaan: de kracht verzameld en onze stem laten horen!

Het heeft me de nodige energie gekost en voel me nu erg leeg, maar het was het waard !
Samen hebben we gestreden naar gerechtigheid, eerlijkheid en openheid.
Ik hoop dat de 'heren en dames' hier wat mee doen.
Alle patienten die hierna nog een revalidatie traject in moeten en verpleegd zullen worden in verpleeghuizen mogen in hun handjes knijpen als ze verbetering krijgen t.o.v. wat wij hebben meegemaakt.

Dat dat nu zoveel voeten in aarde heeft gehad, was waarschijnlijk nodig.
We hebben dus onze mond geopend en bijna letterlijk geschreeuwd: "Ik wil aandacht !"

Want dat is waar het aan schort in de verpleeghuizen met te weinig personeel: er is geen aandacht meer voor iedereen.
En juist omdat je je al zo ongelukkig voelt in een situatie waar je niet eens zelf om gevraagd hebt, is aandacht nu datgene wat zo vreselijk belangrijk is en wat mensen missen.
Begrip voor hun situatie, voor al die mensen die het al moeilijk genoeg hebben.

Jammer genoeg kunnen heel veel mensen zoals wij niet eens een gesprek aangaan met de zorginstantie op het kritieke punt; wel is het zo dat wij dus onze stem hebben laten gelden tegenover de bobo's van de zorg, en met succes!

Er is ons beloofd dat dit hele gesprek met de zoveel aandachtspunten over communicatie en attitude zal worden meegenomen in de verdere verlopen in hun werkwijzes.
De desbetreffende personen worden persoonlijk op hun onjuiste handelswijze gewezen en er wordt beter teamoverleg gepleegd.

Of wij dat nog mogen meemaken?
Ik denk het niet en we hopen het ook nooit meer mee te maken.
Verpleeghuizen zijn voor ons taboe!
Daar blijven we ver vandaan.

Maar of dit nu allemaal bla bla is, dat weten we natuurlijk niet.
Wel hebben we de gelegenheid gekregen om ons zegje te doen en we hebben een punt gemaakt.

Daarvoor onze dank nogmaals dat wij als klankbord mochten dienen voor al die mensen die hun mening niet konden of durfden te geven.
Op naar een beter Zorgstelsel in Nederland en dat wat wij gezaaid hebben ooit eens geoogst mag worden....

Wij gaan genieten van ons leventje zoals dat hoort als je weer samen bent.

IEDEREEN WORD GEGOOGLED ....

Ook ik, maar dat wist ik al geruime tijd.
Maar het is waar: iedereen word gegoogled!

Ik vind het niet erg, het is mijn uitlaatklep en mijn vrijheid van meningsuiting.
Niet geheel ongevaarlijk, zolang je maar geen plaatsnamen en personen noemt en een ander er mee schaadt.
Situaties mogen weer wel met tijd en datum.

Het mooie van

is dat je er echt alles op kunt vinden.

Sites waar je nog nooit van gehoord hebt. En de informatie die je er vind is waanzinnig.

Ik heb al menig verslag kunnen downloaden en doorgelinkt naar andere personen om ze daar van op de hoogte te stellen.

Zoals instanties die niet van hun eigen regels op de hoogte zijn en ze daar mee om hun oren kunt slaan.

Dan kan ik blond zijn, dom ben ik niet.

Naast alle dagelijkse beslommeringen is het al een dagtaak om dit bij te houden zeker de ontwikkelingen in de zorg waar in nu midden in sta.

De kleine regeltjes worden door mij niet of nauwelijks over het hoofd gezien.

Als ik eenmaal op dreef ben heb ik daar nog plezier in ook, al is het maar om anderen daar mee te helpen.

Waar heb je rechtop?

Zoek maar op bij de zoekmachine

Het is ook erg makkelijk als je net als ik een blog bijhoudt waar mensen jou verhaal kunnen lezen en het geeft mij rust om maar niet steeds de zelfde riedel te moeten vertellen.

Mensen kunnen dan zelf zien hoe dat reilt en zeilt in mijn leventje.

Iemand die niets van je wilt weten zoekt het niet op maar er zullen altijd mensen zijn die nieuwsgierig zijn. (ik ken er genoeg!) Tik een naam in en je ziet met naam en toenaam alles over die persoon, instantie of het onderwerp.

Wel zo makkelijk.

Internet een mooi medium en daarom staat hier met grote regelmaat de computer aan.

Een contact met de buitenwereld is zo gemaakt.

Mail en foto's versturen en op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen.

Minder leuk is het feit dat er ook mensen zijn uit mijn verleden die met de eer gaan strijken waarvoor ze medaille  gekregen hebben die ze zogenaamd verdiend hebben maar wel ten onrechte, en dat doet zeer.

Met naam en toenaam worden die mensen genoemd waarvan ik dan denk,.... ja ja en mijn aandeel was niet zo belangrijk?

Ik denk zelfs dat mijn aandeel een van het belangrijkste van alle onderdelen was....

Zo moeilijk om te verkroppen, maar dan toch steekt er weer de wijsheid naar boven om te denken:

"ach die mensen weten niet beter"

Jammer dat er zo met gevoelens van mensen word omgegaan, want pas op:

"Je word gegoogeld en je kunt er zoveel verdriet mee doen!"

Google het mooiste wat uitgevonden is!

Licht aan het eind van de tunnel...

indelijk zit er schot in de zaak en is het werk bijna gedaan. Nog 2 weken hard werken en de klus is geklaard!

De berekening die ik gedaan heb is schrikbarend!

Duizenden euro's die zo tussen je vingers wegglippen. Het lijkt wel water naar de zee dragen. Maar eerlijk is eerlijk er zit tijd en geld in en daar hebben we iets moois voor terug gekregen. Een huis vol luxe en gemak.

Of ik het weer zou doen weet ik niet, ik denk het wel. Omdat ik weet waar ik het voor deed...een toekomst samen!

Een helpende hand heb ik niet echt gehad en heb het werk dat verricht is ervaren als een 1 mans opdracht, buiten de aannemer om dan.

Algemeen is bekend dat als er iets nieuws gebeurd in je leven of dat van een ander, er iedereen bovenop zit en is het nog "vers".

Naarmate de tijd verstrijkt is het 'nieuwtje' er af...

Zo ook bij ons.

En dat geeft niet en dat gebeurt ook, maar het voelt niet fijn.

Wellicht zal de tijd de wonden helen.

We zullen er mee moeten leren leven, want de wereld om je heen is gewoon KEIHARD !

De verbouwing daar heb ik mijn buik nu wel van vol en ik word er gek van! De klussers zijn bijna klaar en kan er schoongemaakt worden.

Iets in deze volgorde...
Eindelijk zijn we dan na zoveel maanden uit elkaar gerukt te zijn, weer bij elkaar. Op naar de beste toekomst die we ons maar kunnen verzinnen en maken er het beste van.
We zullen alleen de leukste dingen van het leven eruit gaan halen.
Doemdenken daar doen we niet aan.

Ik heb genoeg gehuild...

Met de beperkingen die we hebben zullen we de beste dingen beleven. Als je gehandicapt bent dan houd het leven niet op:

Mensen hebben elkaar nodig!

Ik hem en hij mij...

Liefde is zorgen voor elkaar

De TRAPLIFT !

Eindelijk is de traplift geinstalleerd en kan er ook boven 'gewoond' worden...
Het heeft zo lang geduurd. Nu de afwerking nog.
Gordijnen ophangen en lampen en het gezellig maken.
Vanaf nu gaat het gewone leventje beginnen..

Dat zou je denken,....ware het niet dat de 2 de verbouwing morgen begint!
De badkamer word aangepakt.
Bad eruit en opnieuw tegelen.
Enfin dat duurt niet zo lang als de vorige verbouwing, maar niet minder belangrijk.
Ik ben het zo zat!
Daarnaast de afgelopen dagen niets gedaan i.v.m. rugklachten. Tja dat moest er eens van komen.

Maar nu gaan we er weer tegen aan en door buffelen totdat de klus geklaard is.
Daarna heb ik pas rust.
Over 11 dagen gaat de vlag naar buiten!

Einde van de hel en kan de hemel open....
Een lift in huis, wat een luxe!

Precies op maat gemaakt en geruisloos.
Iets wat de mens weer wat mobiler maakt en meer mogelijkheden schept.

Gewoon heel erg moe en slaap tekort....

Wat doe je als het werk af moet en je een dead-line hebt?
Gewoon doorwerken en er uit halen wat er in zit.
En dat resulteert in heel erg moe zijn en te laat naar bed gaan.
Ik heb nu even geen keus.
Het werk moet gedaan worden.
En als je heel hard om hulp roept en die niet krijgt, dan moet ik het zelf wel doen.
Dat gaat ten koste van een heleboel andere dingen.

Zoals een fatsoenlijk maaltijd eten en meestal dan maar gauw een Pizza bestellen of een patatje eten.
Dat gaat zo al een paar dagen.
In de weekenden is het nog net even harder werken dan door de week, want dan heb ik al zoveel afspraken.
Ik heb er niets aan dat mensen alleen maar hun hoofd om de hoek steken en zeggen dat ik goed bezig ben.
Ik heb hulp nodig.
En aangezien ik die niet krijg, laat ik dan ook de rest van de wereld links liggen.
Daar heb ik dan geen boodschap aan.

Ik ben zo toe aan vakantie....
Voorlopig moet ik me maar even gaan ontspannen met dansen.
Het zou er bijna bij inschieten, maar dwing mezelf tot ontspanning.
De laatste loodjes wegen het zwaarst zeggen ze altijd en dat is ook zo.
Dus hup nog even de schouders er onder en doorgaan.
De afgelopen dagen ben ik niet eerder naar bed gegaan als 1 of 2 uur s'nachts omdat er nog ge-wit-kalkt moest worden.
Bouwlamp er op en doorgaan totdat het werk af is.
Het resultaat mag er wezen en kan ik terug kijken op een mooi werk dat ik toch maar voor elkaar gekregen heb! Ik ben een Stier dus dat zit wel goed.
Stieren zijn harde werkers en zetten hun zinnen op het werk wat in hun hoofd zit: Zo moet het en niet anders!
En trots dat ik ben!

De ZORG en de ZORGEN van de ZORGENDE voor de VERZORGENDE

Een hele mond vol.
Dat is het ook.

Als je denkt alles al te weten over de zorg dan heb je het mis!
Het kan nog gekker...

Sowieso val je van de ene dag in de andere dag in handen van mensen die jou moeten begeleiden in een heel moielijk traject.
Je zult wel moeten; omdat je het niet alleen kan.
Simpel.
Wauw, zo simpel is het nu ook weer niet.
Trouwtrekkerij over wie de beste zorgaanbieder is, is schering en inslag heden ten dagen.
Althans bij ons.
Want als je denkt er nu na zoveel hindernissen de eindstreep te kunnen passeren, laat er vast iemand jou struikelen zodat je het net niet gaat halen.
En zo is het...een hindernisbaan met moeilijkheden in verschillende gradaties.
En als je dan zonder kleerscheuren de eindstreep passeert mag je je dan zonder diploma's een volleerd verpleegkundige noemen?
Ik wel, omdat ik INDERDAAD al enige tijd ervaring heb en de rest maar een beetje op zijn borst rammelt om te laten zien hoe goed ze wel zijn.
Allemaal Bla-Bla.
Welnu , er is nu een situatie ontstaan dat er geen thuiszorg meer komt. Dus mag ik dat allemaal zelf doen.
Word ik nu niet genoeg gestraft?
Ik vind het wel genoeg zo.
Maar er zijn altijd mensen die nog lekker even op het laatste moment trucjes uithalen om je in de val te lokken.
Een actie komt nooit zomaar uit de lucht vallen en zit een reden achter, een motief.
Ik heb zo'n zin om sommige mensen achter hun bureau vandaan te trekken en ze alle hoeken van het vertrek te laten zien.
Verplegers, leidinggevende, afdelings-chefs en noem maar op.
Iedereen in de zorg maakt zich schuldig aan wanbeleid; niets klopt en de communicatie is zeer ver weg te zoeken.
En dan maar over de houding van verplegers t.o.v. patienten/clienten te zwijgen.
Anno 2011 kan dit echt niet meer!

En er zijn maar weinig mensen die intens kunnen genieten om aardig te zijn tegen de medemens en een lach kunnen toveren bij degene waarvan je nooit verwacht had dat die zou lachen.

Ik ben er zelf een voorstander van om positief in het leven te staan en vandaaruit de wereld een stukje mooier te kleuren.

Maar wat is:

Zorg (= liefdevol voor de ander klaarstaan)
Zorgen (=problemen met je mee dragen om de ander te ontlasten)
Zorgende (= degene die voor de ander kan/wil zorgen)
Verzorgende (= de persoon in kwestie die zorg ontvangt)

Als er maar genoeg mensen klagen en blijven hameren op deze dingen gaat er toch nog iets verbeteren, hopen we dan maar.
Heel eventjes zou ik willen dat ze voor een weekje of 2 meemaken wat de patienten meemaken. Dat zal hun de mond snoeren en in gaan zien dat het zo niet langer kan.