BUURMAN, WILT U MIJ WASSEN??

Het stond er echt!
Grote letters in de krant....


ik heb het echt 3x moeten lezen.
Het is het nieuwe WMO beleid waarin ingegaan word op de nieuwe manier van zorg delen in de samenleving.
"Eerst maar eens kijken of je familie bereid is om vandaag je te helpen om je steunkousen aan te trekken, en misschien heeft de buurman nog even tijd om te helpen bij het wassen".

Het klinkt raar, maar daar gaan we echt naar toe.
Er word tegenwoordig niet zomaar meer een huishoudelijke hulp toegewezen, omdat dat leuk en gezellig is voor erbij.

De WMO van alle gemeentes moeten perk en paal stellen en er zal driftig bezuinigd moeten worden.

En al die mantelzorgers die het al zo zwaar hebben?
Die krijgen er nog een paar schepjes bovenop.

Gemeentes gaan tegenwoordig eerst kijken of de familie niet zou bij kunnen springen en daarna pas in de portemonnee van de subsidiepotjes kijken.

Getouwtrek om de centen en de gedupeerden zijn nog meer gedupeerd als ze al zijn.
Nog een depressie verder...en een psycholoog rijker.

Laat ik dan maar blij zijn met al die leuke dingen die ik nog ga doen in de toekomst.
Subsidie of niet, daar laat ik douchebeurt of steunkous niet voor vallen.
Die handelingen gaan toch wel door. ... ..en de buurman hoeft echt niet te komen wassen.

Mantelzorg

Mantelzorg:

Mantelzorger, die stempel krijg je vanzelf.
Je vraagt er niet om, het gebeurd gewoon.
Het zorgen voor je partner die van de ene dag op de andere dag de hulp van je nodig heeft, en dat voor langere tijd, neemt een heleboel vrije tijd bij je weg en die tijd vul je in als zorg voor je naaste.

Mantelzorger ben je dan. Menig mens doet dit al jaren en dat altijd belangeloos. Want wat velen misschien vergeten is dat de mantelzorger in heel veel gevallen niet eens meer aan een betaalde baan toe komt, omdat een mantelzorger die intensief met de zorg belast is geen loon kan ontvangen van de getroffene.
Mantelzorg is vrijwillig, en dat doe je of uit noodzaak of uit liefde.
Ik doe het in beide gevallen.
Een herseninfarct bij de getroffene vraagt veel begrip en geduld, heel veel engelen geduld, van de mantelzorger.
Elke dag opnieuw zorgen dat de patiënt de juiste structuur krijgt en behoud. Het vaste ritueel hanteren en handhaven.
De juiste tijden de juiste medicatie, dezelfde dagindeling.

Het vergt discipline en tactvol handelen. Regelen van allerhande zaken.
Als mantelzorger ben je administratief belast met van alles; zoals hypotheek, belasting en planning.
Er blijft voor mij weinig vrije tijd over, omdat mijn dagen vol zitten met ook de huishoudelijke taken zoals boodschappen, koken en de was.

Er is niks mis mee met die zorgen die je hebt voor de ander, want dat doe je uit liefde en het gaat vanzelf.
De valkuil is alleen dat ik mezelf weleens voorbij loop.
Er dat moet ik leren,...
...om eens wat gas terug te nemen.
Maar verder doe ik het best goed geloof ik.


Ik? Ik ben mantelzorger!

Respijthuis!! Top huis!!

Ik kan niet anders zeggen; het Respijthuis, een logeerhuis voor chronisch zieken is een waar paradijs voor degene die daar mogen vertoeven.

Gewoon weg een vakantie paradijs voor de patiënt die het al zo moeilijk heeft.

Aan alles is gedacht: van het bloemetje op de kamer tot aan de voetmassage aan toe!
De heerlijke maaltijden die door vrijwilligers bereid is, de tuinman die er een prachtwerk van gemaakt heeft, de mensen die met je een spelletje spelen, de gesprekken, de kopjes koffie met een koekje erbij, de nachtwaker die binnen een minuut bij je op de kamer staan, de hulpjes bij van alles en nog wat, en niet te vergeten degenen die dit toch allemaal maar coördineren!

En dit alles draait volledig op vrijwilligers!

Allemaal top!
Er word zelfs geholpen met het aanvragen van indicaties en het invullen van papieren.
Zoveel zorg in een prachtig concept wat draait als een goed geoliede machine..

Respijthuis, bedankt voor al die goede zorgen op welk vlak dan ook.
Hier krijgen wij een warm hart van!