Wanneer houdt het op?
De ziekenhuisopnames van mijn lieve man, die al genoeg ellende achter de rug heeft, blijven maar komen.
Ik heb toch nu echt gebeden dat dit de laatste keer moet zijn.
Het lijkt wel of we steeds verder uit elkaar gedreven worden op deze manier.
Ik wil mijn lieverd nu eindelijk eens thuis hebben en genieten van mooie momenten die nog komen gaan.
Het was een raar en druk jaar 2015, waarin heel veel gebeurd is.
Een huis verkocht, verhuisd en een nieuwe fase in ons leven wat er rustiger uit zou moeten zien.
Niets van dat alles is waar :
We worden door het ergste getergd.
Na een galblaasverwijdering is er 2 weken later een bloedstolsel geconstateerd waarvoor weer een opname nodig is.
Dagen van koorts en pijn resulteerde in een spoedopname in het ziekenhuis.
Een drain moet er voor zorgen dat het stolsel wegvloeit.
Alle waardes van het bloed zijn veel te hoog en punctie en alle prikken doen vreselijk veel pijn.
Morfine en antibiotica moeten ervoor zorgen dat hij nu beter gaat worden en goed uitrust.
Zo op het eind van 2015 terugkijkend denk ik dan: "Was het niet genoeg dit jaar?"
We rollen 2016 in met een tal aan narigheden achter ons, maar ik ben er zeker van dat ik er voor ga zorgen dat we samen al deze ellende nu voorgoed achter ons laten en kunnen genieten van een leven zonder problemen en pijn.
Genieten van dingen die zo normaal zijn, zoals een toertocht maken of een midweek ergens op vakantie kunnen gaan of zonder problemen eens een bezoek aan familie kunnen afleggen.
Allemaal dingen die gewoon moeten kunnen zonder bij het minste of geringste in de gordijnen te moeten hangen.
De ziekenhuisopnames van mijn lieve man, die al genoeg ellende achter de rug heeft, blijven maar komen.
Ik heb toch nu echt gebeden dat dit de laatste keer moet zijn.
Het lijkt wel of we steeds verder uit elkaar gedreven worden op deze manier.
Ik wil mijn lieverd nu eindelijk eens thuis hebben en genieten van mooie momenten die nog komen gaan.
Het was een raar en druk jaar 2015, waarin heel veel gebeurd is.
Een huis verkocht, verhuisd en een nieuwe fase in ons leven wat er rustiger uit zou moeten zien.
Niets van dat alles is waar :
We worden door het ergste getergd.
Na een galblaasverwijdering is er 2 weken later een bloedstolsel geconstateerd waarvoor weer een opname nodig is.
Dagen van koorts en pijn resulteerde in een spoedopname in het ziekenhuis.
Een drain moet er voor zorgen dat het stolsel wegvloeit.
Alle waardes van het bloed zijn veel te hoog en punctie en alle prikken doen vreselijk veel pijn.
Morfine en antibiotica moeten ervoor zorgen dat hij nu beter gaat worden en goed uitrust.
Zo op het eind van 2015 terugkijkend denk ik dan: "Was het niet genoeg dit jaar?"
We rollen 2016 in met een tal aan narigheden achter ons, maar ik ben er zeker van dat ik er voor ga zorgen dat we samen al deze ellende nu voorgoed achter ons laten en kunnen genieten van een leven zonder problemen en pijn.
Genieten van dingen die zo normaal zijn, zoals een toertocht maken of een midweek ergens op vakantie kunnen gaan of zonder problemen eens een bezoek aan familie kunnen afleggen.
Allemaal dingen die gewoon moeten kunnen zonder bij het minste of geringste in de gordijnen te moeten hangen.
